Het was een gekke dag vandaag. Wat een afschuwelijk nieuws kwam er uit Parijs… De beelden ervan komen hard binnen. Ik kan me niet eens voorstellen hoe naar het is om het van dichtbij mee te maken.

Gek genoeg gaat het leven wel gewoon door en dus vertrok ik vanochtend met Anneke van Draagrijk naar Geldrop. In het St Annaziekenhuis was een kraammarkt waar we acte de présence gingen geven.

Het begon al chaotisch toen ik tien minuten voor vertrek appte ‘eh, jij komt hier toch langs?’. Vervolgens discussieerden we met de navigatie en bleek het onmogelijk een telefonische verbinding tot stand te brengen.

Tijdens het opbouwen moest ik toch lachen om bovenstaand tafereel. Daar stond die arme pop, alleen en naakt. Maar goed, ze moest niet zeuren zo vond Anneke, ze heeft niet eens een hoofd. Daar kon ik dan weer weinig tegenin brengen.

Gedurende de dag spraken we veel (aanstaande) ouders, demonstreerden stapels doeken en dragers en daarnaast vertelde ik ook nog wat mensen over Care4moving. Wat mij betreft was het zeer geslaagd!


 En toch blijft die zwarte rand. Want ergens voelt het triviaal om je druk te maken over draagdoeken en misschien nog wel meer over het schrijven van dit stukje.

Hopelijk worden er straks een aantal kindjes geboren die mede door het dragen een hele veilige en liefdevolle basis zullen hebben. Die dan later de wereld een beetje mooier zullen maken…