Televisie is een thema hier in huis. De peuterzoon zou het liefst willen dat het ding de hele dag aanstaat en ook de dreumesdochter wil wel eens enthousiast naar het scherm wijzen en ‘kieke’ (kikker dus) roepen.
Zelf vind ik de tv op zijn tijd wel prima. Met name ’s morgens als ik nog graag even wil snoozen, of zo aan het eind van de middag als er eten op tafel moet verschijnen. Maar zo vaak als de peuterzoon zou willen, dat gaat me echt te ver, en ik vroeg me laatst af, waarom eigenlijk?
Bij televisie roept er ergens in mijn hoofd een stemmetje ‘onverantwoord’ en ‘vierkante ogen’, ook roept het een beeld op van kinderen die laveloos op de bank hangen.
Het ding is alleen, het effect van de tv op de peuterzoon is dat hij heerlijk gaat spelen. Zodra Dusty, Bliksem of Peppa in beeld verschijnt pakt hij de bijbehorende attributen en begint de avonturen mee te spelen. En echt kijken naar het beeld doet hij niet eens zoveel.
En dan ben ik dus in dubio hè. Er komt zoveel inspiratie uit de tv, maar dat ding te veel aan vind ik echt niet ok. En ik word er zelf knettergek van, ook niet onbelangrijk. We blijven dus maar een beetje zoeken naar de spreekwoordelijke middenweg.
View Comments (1)
hoi hoi
Ja dat is zooooo herkenbaar.. Hier ook hij kijkt misschien 2 minuten en gaat dan spelen. Zet je de tv uit is het zodra hij het merkt (na een tijdje pas) meteen zeuren of hij aan mag bij nee wordt hij boos. terwijl hij er idd amper naar kijkt als hij aan staat.
Verder zijn er vaak ook nog leerzame dingen op. Zo keek hij pas nijntje en dat ging over rond. Er werden heel veel ronde dingen genoemd. 's Avonds aan tafel pakte hij zijn bord en zei isse ook jond (rond) Dus ja of dat nu weer zo erg is..
Vind dan die vecht dingen en dat geweld wel altijd verschrikkelijk.. en die mag hij dus ook absoluut niet kijken..