Zwanger van de peuterzoon had ik alle tijd om me te verdiepen in de meest uiteenlopende babygerelateerde zaken. We zaten destijds vlak voor de verhuizing naar ons huidige huis, dus over een babykamer kon ik me nog niet zo druk maken. Ook schoonmaaknesteldrang was daardoor vrij zinloos.

De eerste babykleertjes waren ook snel gekocht en in mijn Google-tocht naar de uitzetlijst kwam ik langs wasbare luiers. Als rechtgeaarde geitenwollensok was mijn aandacht toen natuurlijk getrokken.

Er ging een wereld voor mij open, wasbare luiers bleken er in alle soorten en maten te bestaan. Waar ik zelf vroeger nog in ouderwetse hdrofielen zat, kun je nu veel gemakkelijkere wasbare systemen kopen. All-in-one, tweedelig, voorgevormd, overbroekjes, inleggers waren termen die me om de oren vlogen.

Na wat oriëntatie kocht ik een probeerpakket en ook nog het één en ander tweedehands. Toen de peuterzoon eenmaal geboren was, gingen we aan de slag met de luiers. En dat ging eigenlijk prima. Het wassen viel me echt alles mee en hoewel we wel eens een lekkage hadden, was ik over het algemeen tevreden.

Wat ervaring leerde me wel dat de eerste luiers die ik kocht niet helemaal ideaal waren en toen er uitbreiding kwam, was dat derhalve van een ander soort.

Inmiddels kan ik me niet voorstellen geen wasbare luiers te gebruiken. Wij hebben verrassend weinig afval voor een gezin met kleine kinderen, ik zit nooit zonder luiers, wegwerpluiers vind ik stinken en ik ben verliefd op het schattige luierkontje van inmiddels alleen nog de dreumesdochter.