Na ruim anderhalf jaar ervaring met twee kids durf ik het wel te zeggen. Een tweede kind beleef je echt totaal anders dan de eerste. Best logisch, je hebt het allemaal al een keer beleefd dus de cultuurshock is niet meer zo groot. Verder heb je naast de baby een brusje om voor te zorgen en dat beïnvloedt de beleving toch ook behoorlijk.

Er zijn echter ook dingen die, voor mij dan, precies hetzelfde gingen. Namelijk de continue verwondering over de ontwikkeling van zo’n kleintje. Zo heb ik me bij de peuterzoon verbaasd over het ‘opeens’ gaan praten. Ik dacht echt ‘huh, waar heb je dat geleerd?’ om het vervolgens ook meteen weer te vergeten want het gaat nu bij de dreumesdochter exact hetzelfde. En wederom ben ik zo’n beetje iedere tien minuten verrast over wat ze nu weer zegt.

Wat ik zo leuk vind aan al die woorden is dat ik een leuke inkijk krijgt in de belevingswereld van de dreumesdochter. Zo zijn veelgehoorde woorden:

  • Pop
  • Aap
  • Toeke (zoeken)
  • emme (emmer)
  • pep (schep)
  • pap (sap)
  • tinke (drinken, bij mij wel te verstaan)
  • ties (vies)
  • toete (voeten)
  • paap (schaap, paard)
  • etuh (eten)
  • bal
  • auto
  • opa
  • oma
  • pappa
  • mamma
  • ‘naam peuterzoon’
  • does (douche)
  • ta toen (zelf doen, en dit zegt ze echt heel erg vaak en zo af en toe ontzettend gefrustreerd)

Het voert absoluut te ver om de hele lijst hier neer te gaan tikken, want ik kan echt nog wel een tijdje doorgaan. Maar het komt er op neer dat ze eigenlijk weinig geluiden meer maakt die geen betekenis hebben. Halloooo, wat is er met mijn baby gebeurd?! Vooral over het ‘zelf doen’ verbaas ik me een beetje. Dat kan ik me van de peuterzoon echt niet herinneren, die heeft eerlijk gezegd nog altijd een hekel aan dingen zelf doen geloof ik.

Het kan nog wat worden de komende tijd. De dreumesdochter wil namelijk zo’n beetje alles zelf doen op het ogenblik. En hoewel ze het meeste van mij mag proberen, komt ze nogal regelmatig van een koude kermis thuis, er blijken best veel dingen te zijn die je nog niet kunt als je anderhalf bent. En dat is toch wel erg frustrerend.