Opeens besefte ik me zo tijdens het koken dat ik de dag min of meer doorbracht in een zwangerschapsbubbel.

Na wat frustraties over een telecomaanbieder en een nogal woest telefoongesprek had ik op deze donderdag écht reden om me ergens druk om te maken. Een collegablogger of de digitale buurvrouw zo je wilt kwam terecht in een situatie waarbij ze ongewenst bevraagd werd door een verslaggever van PowNed.

Dat is die club die zichzelf een omroep noemt maar afgeleid is van GeenStijl en zichzelf ten doel lijkt te hebben gesteld mensen zo hard mogelijk af te branden en daar dan samen met hun fans lekker om te gaan zitten lachen. En waar mogelijk een trap na te geven.

De digibuuf heeft zich in de betreffende situatie dusdanig in het nauw gedreven gevoeld dat ze zich genoodzaakt zag om zich fysiek te verdedigen. Het resultaat is een filmpje waarbij te zien is dat de verslaggever licht in zijn gezicht wordt geraakt. En dat ging, op zijn GeenStijls viral, inclusief allerlei vreselijke verwensingen en bedreigingen aan het adres van de buurvrouw.

De buuf had er zelf ook een stukje over getikt, maar toen de dag een paar uur oud was heeft ze dat (en de rest van haar blog maar offline gehaald. Net als haar twitteraccount.

Wat een ellende om mee te maken zeg. Eerst dat incident met zo’n verslaggever en daarna viel ook nog eens de hele club van PowNed/GeenStijl aanhangers over haar heen.

Daar zou ik me in normalere toestand serieus druk over hebben kunnen maken. Uit principe en zelfbescherming heb ik het hele buurvrouwbashen zo goed mogelijk vermeden. Geen negatieve reacties in mijn scherm. Het enige wat doordrong in mijn bubbel was een vaag, ongerust en ook geschrokken gevoel.

De hele dag vroeg ik me af of mijn digibuuf een beetje ok was onder het geweld wat schijnbaar los ging. En nog steeds eigenlijk. Hopelijk is het hele gedoe na een paar dagen weer voorbij. En is de impact op de buurvrouw niet al te groot. Ik wil haar bij deze in ieder geval een plekje in mijn liefdevolle, laat-de-wereld-maar-lullen bubbel aanbieden.