Zo irritant hè, van die klusjes die opzich niet heel veel werk zijn, maar waar je wel echt even voor moet gaan zitten. Die kunnen zomaar een paar maanden blijven liggen en zijn mij doorgaans net zo lang een doorn in het oog. 

Zo lagen er drie maak/herstelklusjes waarbij de naaimachine een rol zou kunnen gaan spelen. De peuterdochter presteerde het al weer een tijdje geleden om een flink gat in haar zo geliefde Elsajurk te maken, daar moest natuurlijk iets aan gedaan worden. De man en ik hadden beide broeken met slijtgaten op minder verantwoorde plekken (veroorzaakt door fietszadels, need I say more). En als laatste bedacht ik al maanden geleden een manier om het kussen tussen de cosleeper en mijn bed op zijn plek te laten liggen. Ik moest er gewoon een hoes voor maken met daaraan flappen die onder beide matrassen kunnen worden gestopt.

Ergens vorige week was ik het zat. De peuterdochter bleef om haar jurk vragen en aangezien er een zeker vreemd feest aan zit te komen, moest daar toch echt iets mee. Ook die broeken werden steeds nijpender en dan vooral die van mij. In mijn huidige nijlpaardentoestand pas ik niet meer zoveel kleding. Het missen van deze broek was niet echt een optie.

Toen bleef dus dat kussen over. Ik had een stel lakentjes en hydrofielen waar ik een sloop van wilde maken, maar hoe het precies in elkaar zou moeten gaan zitten was me nog niet duidelijk. Ik ben er eens voor gaan zitten, en het is eigenlijk best aardig gelukt. Met deze constructie blijft het kussen wel liggen en kan het babymeisje veilig in de cosleeper.

Het enige is dat er nog zijkanten in de constructie moeten. Voor het functioneren niet essentieel, maar wel zo netjes. Daar kwam ik nog niet toe en dus ligt er nu al een week een kussen onder tv en staat er een naaimachine in de woonkamer. Ergens komend weekend ga ik me er echt toe zetten!