De R is alweer bijna in de maand en dus dacht het universum er goed aan te doen om het snot maar weer eens zijn intrede te laten doen. Het is grappig hoe snel een mens vergeet hoe irritant dat gesnotter is voor die hele kleintjes. Niet heel vreselijk, wel sneu. Maar om het eens van de positieve kant te bekijken; het is wel goed voor de weerstand. En ergens denk ik, beter nu dan in de winter. Het lijkt…
Het is een moeizaam proces, die huisdieren van ons. De eerste maand ging het prima. Ze zwommen gezellig rond en leken het naar hun zin te hebben. Wat wel opviel was dat het zwarte visje (Mufasa als ik het goed heb) zich nog al eens de kaas van het brood liet eten. In figuurlijke zin dan, als we die beesten brood met kaas zouden geven was het nogal logisch dat ze het niet best doen. Tijdens onze vakantie appte de…
Meestal deel ik Jip en Janneke stukjes, zo af en toe iets serieus en heel soms iets wat ik eigenlijk doodeng vind. Over dat laatste kun je je dan heel terecht afvragen waarom ik dat dan doe. Ik was aan het peinzen over een blogje over onblij zijn. Of somber. Of in ieder geval bijzonder sjacherijnig. Want dat was ik. En niet zo zuinig ook. Ik maakte ruzie met de man, was onaardig en vooral ongeduldig naar de kindjes. En…
Onze vijfjarige man kreeg een serieuze les in geduld oefenen. Al bladerend in een boekje ontdekte hij maanden geleden al dat één van zijn favoriete draken in playmobiluitvoering bestond. Die moest hij hebben. Logisch. En wij adviseerden hem om Tandloos voor zijn verjaardag te vragen. Dat vond de kleuterzoon maar bar ingewikkeld, hij begreep gelukkig wel dat je niet altijd alles zomaar kan kopen. Het werd nog gecompliceerder toen wij uitvonden dat de zo gewenste serie pas in augustus uit…
De kleuterzoon speel al zeker een jaar een rollenspel. Als je hem weer eens vreemd in het rond ziet springen of kruipen, kun je er de klok op gelijk zetten dat hij het één of andere beest is. Of brandweerman. En Batman kan tegenwoordig ook. De laatste tijd doet de peuterdochter regelmatig mee. Als het spel haar aanstaat kiest ze een aanverwant figuur en vervult haar rol dan ook feilloos. Een hele nieuwe dimensie aan het spel van de kleuterzoon.…
De kleuterzoon, de peuterdochter en ik hebben tegenwoordig aan het eind van zo’n beetje iedere dag dezelfde discussie. Dan mag namelijk de televisie aan en we willen doorgaans alledrie iets anders. De kleuterzoon is vrij variabel. Hij kijkt graag naar leeuwen, op wat voor manier dan ook, de verschillende Lego-series vindt ie fijn en draken en dino’s zijn ook vaak gewenst. De peuterdochter kijkt het állerliefst naar Peppa big. Helaas voor haar hebben de kleuterzoon en ik allebei een gruwelijke…
In het kader van medische toestand deel driehonderdzevenentachtig* had ik oppas nodig. Voor de kleuterzoon en peuterdochter is dat niet zo’n probleem. Maar de babydochter is toch wel een ander verhaal. Voor mijzelf bedoel ik dan. Ik vind het best lastig om mijn kleine, hulpeloze babymeisje ergens achter te laten. Bij de man gaat het natuurlijk nog wel, maar bij iemand anders vind ik het toch echt ingewikkeld. Ik kan de babydochter nog niet uitleggen dat ik heus altijd weer…
Het was maandag, dus er moesten boodschappen worden gedaan. Twee kinderen in de bakfiets, en gaan met die banaan.* De babydochter ging in de drager en ze sukkelde ergens in de supermarkt in slaap. We gingen via de bakker weer naar huis en eenmaal daar waren we precies op tijd om de visite te ontvangen. Het was gezellig druk met drie meisjes en hun mamma en de babydochter werd al snel weer wakker om lekker te gaan spelen. Dat hield…
Wat groeien ze hè, die baby’s? De babydochter begon met haar maatje 56 al niet bijzonder klein aan haar leventje en inmiddels gaat ze, mede dankzij de wasbare luierbillen, richting maat 74. In al die maten heeft zo’n baby dus kleertjes nodig. En het is ook niet dat je het met een paar setjes redt. Een beetje spuugbaby heeft meerdere keren per dag iets schoons nodig en omdat je als jonge moeder de prioriteit niet bij het wasproces kunt leggen,…
Het was weekend, een mooie gelegenheid om op pad te gaan dus. We spraken af te gaan barbecueën bij vrienden in Zeist en bedachten dat het dan leuk zou zijn om daarvoor een paar uur in het Spoorwegmuseum door te brengen. Dat is altijd een succes. Dus gingen we weer, deze keer wel met zijn vijfen, naar het station. Om er daar achter te komen dat er nog steeds werkzaamheden waren. Dat hadden we natuurlijk kunnen weten, maar we verzuimden…