Vroegâh, toen ik nog een klein meisje was, kon je het gerust op de kalender in december zetten: oorontsteking. Het was vaste prik en het is dan ook regelmatig voorgekomen dat ik op mijn verjaardag half ziek rondliep of überhaupt niet van de bank kwam.
Sowieso hoor* je het vaak, oorontstekingen bij kleine kindjes. Maar gelukkig werden wij tot nu toe altijd gespaard. Ik moet het afkloppen, want de kleuterzoon en peuterdochter hadden het beide nog nooit.
Inmiddels mag ik me dan toch aansluiten bij de oorontstekingmammaclub want de babydochter heeft het ook te pakken. Het arme kind komt er maar niet goed doorheen en vandaar dat we dan toch maar een rondje antibiotica doen.
Dat is trouwens een uitdaging opzich, want het meisje wil op het ogenblik gewoon niets anders drinken dan mammamelk. En hoewel het goedje wat ze krijgt ondanks het feit dat het nogal chemisch is niet eens zo heel vreselijk smaakt, moet ze er niets van hebben. En krijg het dan maar eens naar binnen.
Het spul doet gelukkig wel zijn werk, want de koorts is zo goed als verdwenen. We zetten dus maar even door en hopen dan heel hard dat deze ellende in ieder geval een jaar maar liever voor altijd wegblijft.
*ik lach even om mijn eigen woordspeling hoor
Foto: gemaakt door de kleuterzoon. Mijn arme meisje heeft dus oorpijn, en ik had echt even mijn handen niet vrij. Zielig!