Bij de schoonouders staat een prachtig schaakspel. De stukken zijn mooie Afrikaanse figuren en het spel staat dan ook zichtbaar in de woonkamer.
Het spel trekt logischerwijs al jaren de aandacht van de kleuterzoon. Het allerliefst zou hij een rollenspel gaan spelen met al die mooie poppetjes, maar tot zijn spijt mag dat niet. De schaakstukken zijn naast mooi ook kwetsbaar.
De man had bedacht om het schaakspel dan maar eens uit te leggen, dan kon de kleuterzoon eens legaal met het spel spelen.
Het leverde weer komische taferelen op. De eerste tien minuten was de kleuterzoon nog soort van geconcentreerd, en hij riep heel slim allerlei hulplijnen in. Opa moest meedenken en daarna ik. Dat laatste was dan weer niet zo slim.
Ik hou namelijk doorgaans niet zo van spelletjes en ben al lang trots dat ik de grote lijnen van het schaken soort van begrijp. Toch was ik geboeid en toen kleuterzoon er vandoor ging, liet ik me verleiden tot een potje.
Het was gedoemd te mislukken; de man kan wel schaken, heeft veel meer inzicht in het spel en houdt de verschillende stukken ook beter uit elkaar. Toch waren we er nog best even zoet mee, wat inhield dat ik niet meteen van het bord geveegd werd en ik vond het nog leuk ook.
Wie had dat gedacht!