Al een dag of drie loop ik te peinzen over de term ‘powermom’. Zo af en toe is er zo’n fase dat een dergelijke term geregeld door de social media komt fietsen en ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik er van moet vinden.
Disclaimer: begrijp me niet verkeerd hoor, ik gun een iedere moeder (en niet moeder trouwens ook) dat hij/zij lekker in zijn/haar vel zit, ‘in zijn/haar kracht staat’ of hoe je het wilt noemen. En Mom in Balance oprichtster Esther van Diepen die recent het boek Powermom uitbracht, deed dat vast niet met de bedoeling moeders de ogen uit te steken.
Dat gezegd hebbende vind ik het powermom toch een lastig begrip. Is iedere mamma die het goed voor elkaar heeft dan een powermamma? Moet iedere mamma een powermamma zijn? Doe je jezelf, of misschien nog erger, je kinderen tekort als je geen powermamma bent?
En wie of wat bepaalt dan of je een powermom bent? Moet je dan langs een meetlat? Dingen doen of laten? Het woord roept bij mij in eerste instantie vooral weerstand op. Ik wil me helemaal niet meten met anderen.
Ik voel me namelijk doorgaans bepaald geen powermamma. Als ik van hot naar her fiets en hol om iedereen op tijd op de juiste plek te krijgen, me afvragend of ik niets heb overgeslagen voel ik me vooral chaotische mamma.
Aan het werk of op school zit er diep van binnen af en toe een stemmetje dat zich afvraagt of iedereen in orde is. En of het eten wel geregeld is. Dat is de bezorgde mamma.
Dan is er nog de zich schuldig voelende mamma die op de gekste momenten de kop op kan steken. Als ik op de bank zit ofzo. Of aan het sporten ben. Of als ik mijn bed uit sluip om te gaan werken en er begint iemand heel hard te huilen.
En er is ook het tegenovergestelde (?) van de powermom, namelijk de falende. Als het geheel in de soep loopt door een buikgriep, een ziek kind, ene vergeten afspraak of gewoon omdat dat af en toe gebeurt.
Nouja, ik herken me dus niet zo in een powermom. En volgens mij hoeft dat eigenlijk ook niet. Goed is goed genoeg en dat het soms misloopt hoort er bij. Maar misschien moet ik het boek eens lezen.
Foto: via Pexels