Hoewel de theorielessen vooralsnog best boeiend zijn (ik vind het leuk om me bezig te houden met klinisch redeneren en ben zelfs nieuwsgierig naar allerlei classificatiesystemen) zijn de leukste lessen die ik tot nu toe op school kreeg de praktijklessen.

In de eerste plaats omdat die zo lekker concreet zijn. Iemand doet het kunstje voor en daarna mag je dat nadoen. En het prettige is dat je dat kunstje vervolgens ook in de praktijk kunt gaan uitvoeren.

Daarnaast is het fijne aan deze lessen dat je zo lekker aan de gang kunt. Niet continu achter je laptop zitten, maar een beetje in beweging zijn. Want waar ik ‘vroeger’, oef wat klinkt dat oud, rustig twee of drie colleges na elkaar uitzat, ben ik nu na een uurtje luisteren meestal wel murw gekletst.

Last but not least spreken de praktijklessen lekker tot de verbeelding. Want hoewel ik gerust inzie dat verpleegplannen, medische achtergronden, voorlichting, triage en weet in wat meer misschien wel de hoofdmoot zijn van het verpleegkundige vak, zijn de verpleegtechnische handelingen toch waar je het eerst aan denkt.

Deze periode gaat gedurende een deel van de praktijklessen over infusie. Infuuslijnen, medicatie erdoor, infusen prikken. Helemaal leuk vind ik het. Niet dat ik het voorlopig op de werkvloer tegen kom hoor, maar dat geheel terzijde.

Foto: met dank aan klasgenootje Saskia die het plaatje schoot. Concentratie aan mijn kant, want zie zo’n ampul maar eens helemaal leeg te krijgen én je vingers heel te houden.