Nu al taart? Valt er iets te vieren dan? Zou je wellicht denken bij deze enthousiaste titel. Dat is niet het geval hoor, hooguit dat we het eerste trimester door zijn gekomen…
Toch waren we druk in de weer met taart aan het einde van het eerste trimester en wel in het kader van een opdracht. Als we ons examenjaar ingaan, is het de bedoeling dat we op een bepaald niveau scoren op een heel aantal eenentwintigste-eeuwse vaardigheden. Één van die vaardigheden is zelfregulering.
Om het werken aan die vaardigheden te introduceren en het eerste trimester op een aardige manier af te sluiten kregen we in groepjes de opdracht om een activiteit te bedenken en uit te werken. Uiteindelijk zou dan één van de activiteiten daadwerkelijk uitgevoerd worden.
Het groepje waar ik in zat bedacht het maken van zogenaamde medische taarten. Wat knutselen met fondant en cake in het thema anatomie.
Tot mijn verbazing en vooruit, lichte irritatie, werd het knutselen met taart uitgekozen om ook echt te gaan doen. En zo deden we (online) boodschappen, fixten we de benodigde spullen en ging ik op donderdagochtend met wat tegenzin richting school.
Dat was niet nodig geweest. Het hele medische taartspektakel pakte hartstikke goed uit. We bleken de benodigde ingrediënten tamelijk goed te hebben ingeschat, maar vooral pakten de klasgenoten de opdracht supergoed op.
In no time had ieder groepje een ontwerp in het aangewezen thema en ging men aan de knutsel met cake, fondant, room, kleurstofstiften en meer van die dingen. De resultaten mochten er dan ook zijn, na een uurtje knutselen waren er vijf prachtige, niet direct smakelijk uitziende, taarten.
Als jury vroegen we uiteraard de docenten en die wezen geheel anoniem een winnaar aan. Vervolgens mocht er gegeten worden en ook dat was succesvol. Het was nog lekker ook.
Qua zelfregulering denk ik dat ons groepje best goed scoort. De activiteit was in ieder geval goed geslaagd. Voor mijzelf was er nog een mooi extra leerpunt, namelijk dat over mijn eigen weerstand heenstappen en gewoon meedoen verrassend leuk kan uitpakken.
5 comments
Wat n leuke blog heb je geschreven! Missie geslaagd zou ik zeggen 🙂 En dan is de 21e eeuw pas ‘net’ begonnen!
Creativiteit is zo te zien n hele mooie competentie om in te zetten om je doel te bereiken. Hou dat er in zou ik zeggen, want dat komt je in je beroep nog vaak van pas!
En wat n mooie zelfreflectie, knap hoor: ‘over je eigen weerstand heenstappen’ Dat helpt je vooruit! Jij komt deze eeuw wel verder ☺️
Wat leuk, bedankt!
Hallo Bianca,
Wil niet in herhaling vallen, maar ècht heel leuk om te lezen. Mooi dat deze opdracht je zo veel gebracht heeft. Daarnaast erg leuk dat je het op deze manier deelt met anderen.
p.s. Mijn dochter van zes, was onder de indruk van de creaties en wil ze graag voor haar verjaardag 😉
Groetjes Willemijn Gabriël
Hi Willemijn, bedankt voor je reactie! Taart knutselen blijkt best goed te organiseren. Prima activiteit voor een kinderfeestje!
Hallo Bianca,
Hoe haal je het volledige potentieel uit jezelf en uit je medestudenten? Een vraag die menig docent al de nodige vraagtekens en hals brekers heeft bezorgt. Hoe mooi is het als studenten zelf met deze vraag aan de slag gaan en daarmee boven zichzelf uitgroeien. Afgelopen woensdag hebben Debby en ik de eer gehad om over je succes te praten. De aanleiding, het gevolg maar ook hoe jij je toekomst ziet en hoe jij denkt het maximale uit je opleiding te halen. Inspirerend om hier met elkaar over te hebben. Ik denk dat wij niet anders kunnen zeggen dat volgens ons dit eerste geweldige succes nog maar het begin is en dat er genoeg kansen voor je zullen komen. Zelfregulatie en creatief denken in optima forma. Heel bewust bezig met de 21-eeuwse vaardigheden. Geniet van je succes en ga voor de volgende uitdaging. Top gedaan. Wij gaan elkaar nog vaker spreken.
Groetjes, Jac