Het team waar ik in werk is een zogenaamd zelfsturend team. Dat is, als ik het zo mag formuleren, managementtaal voor ‘hey team, regelen jullie het allemaal lekker zelf’. Dat is natuurlijk handig, want op deze manier worden er kosten bespaard.
Daarnaast is er ook wel iets voor te zeggen om het team zelf verantwoordelijk te maken voor van alles. Het creëert een zekere mate van extra betrokkenheid van de teamleden, denk ik tenminste, en het is ergens ook mooi om als team de schouders ergens onder te zetten.
Een onderdeel van het zelfsturen is het zelfroosteren. Het idee daarvan is dat iedereen zich inschrijft op de diensten die hij (ok, zij) wil hebben en dat er dan later door onderling schuiven wordt gezorgd dat iedere dienst wordt opgevuld. Dat roosteren gebeurt enkele maanden van tevoren en is volstrekt niet aan mij besteed.
Ik ben gewoon niet zo goed in vooruit plannen en als er dan een rooster voor drie maanden later moet worden ingevuld, vind ik dat lastig. Überhaupt om er aan te denken. Het is me al gebeurt dat ik per ongeluk niets inplande. Of dat ik helemaal nergens ben gaan schuiven. Gewoon omdat ik het straal vergat.
Zo af en toe gaat het ook mis in de zin dat ik dan wat fanatiek plan. Dan bedenk ik niet dat een ‘streak’ van zes dagen school en werk niet zo handig is. Op dag vijf van zo’n reeks kan ik daar dan vervolgens best van balen. Vooral als ik in al mijn wijsheid dan ook nog eens een vroege dienst na een late plande.
Wie weet word ik ooit beter in de plantoestand. Ik heb in ieder geval weer goed ervaren hoe het niet moet…