Er is hier geloof ik een beetje sprake van een winterdipje. Niet iets dramatisch hoor, gelukkig ver van depressieve toestanden, maar ik ben inmiddels wel weer klaar met grijs weer en wind en regen.
Ik realiseerde me ergens afgelopen week dat ik heel veel zin had om lekker in het zonnetje te zitten. Graag zonder jas en het liefst met een kopje koffie. Of lekker klooien met de nieuwe skateboards, een springtouw en de (loop)fietsen.
Van dat soort buiten spelen krijgt een (in ieder geval dit) mens energie namelijk. En dat is nog eens iets anders dan de energie die het nu juist kost om naar buiten te gaan.
Toen ik er eens verder over nadacht bedacht ik me dat het best eens zou kunnen dat met name ons kleutermeisje óók behoefte heeft aan zon en warm enzo. Ze heeft een absolute hekel aan haar winterjas de laatste tijd. Alsof ze door het ding uit te laten gewoon kan negeren dat het koud is.
Nog een maand en dan gaan we in ieder geval weer voorzichtig naar het voorjaar toe. Van het idee alleen krijg ik al weer een beetje energie en inspiratie. Ik vrees dat ik dat de kleuterdochter niet uitgelegd krijg, maar wellicht helpt het mij wat meer begrip voor haar te hebben.
Foto: ze leest over de herfst, maar volgens mij heeft ze behoefte aan lente.