Aanstaande maandag heel vroeg, of zondag heel laat zo je wilt, zijn wij voornemens om te vertrekken richting Tsjechië. Met een huurauto. We huren daar een huisje op een park aan een meer en we hebben er met zijn allen buitengewoon veel zin in.

Zo’n tripje vraagt natuurlijk wel wat voorbereidingen en de man en ik zijn voorzichtig begonnen met hier en daar wat boodschappen verzamelen en ik maak wat mentale lijstjes.

Ergens deze week schoot me te binnen dat ik de geldigheid van mijn rijbewijs moest checken en haalde een keer opgelucht adem toen er 29 augustus op stond. Een dag later bedacht ik me alleen dat het helemaal geen 2018 meer is. Het ding bleek al bijna een jaar verlopen.

Bijzonder onhandig. Want zonder geldig rijbewijs zou* het onmogelijk moeten zijn om een huurauto mee te krijgen. Dat kan toch een behoorlijke domper op onze vakantieplanning worden.

En dus fietste ik de afgelopen twee dagen twee keer door de hitte naar gemeentehuis en betaalde extra veel geld om dit potentiële probleem op te lossen. Het kwam allemaal goed en ik zet in mijn agenda dat ik mijn rijbewijs voor de zeventiende verjaardag van de groepdriezoon moet verlengen.

* Ik schrijf zou, want ik huurde afgelopen jaar toch echt een vehikel met het ding.