Dat de kleuterdochter bepaald weet wat ze wil is al ruim vijf jaar volstrekt duidelijk. Vanaf het moment dat ze doorhad dat ze invloed kon uitoefenen op de gang van zaken, heeft ze het nooit nagelaten om dat te doen.

En dus hebben we al jaren vrijwel niets meer te maken met wat ze aantrekt, gaan we discussies over het bord leegeten niet eens aan en laat ons kleutermeisje over het algemeen luidkeels weten wat ze van de situatie vindt.

Daarnaast heeft ze de mooie eigenschap dat ze dingen graag wil regelen. Mooi voorbeeld is dat ze nogal houdt van tv kijken en dat ze daarom voor dat ze vier werd had uitgevogeld hoe ze de tv aan kan zetten en het door haar gewenste programma voor kan krijgen. Dat is nog niet zo eenvoudig, de groepdriezoon is er bijvoorbeeld nooit aan begonnen*.

Vandaag had ze bedacht dat ze graag een toetje wilde eten. En het ging haar allemaal niet snel genoeg. Ze ging daarom maar eens kijken of er iets in de koelkast te vinden was en kwam al snel terug met kwark met aardbeien. Prima om te eten, maar ze moest toch nog even wachten tot wij ook uitgegeten waren.

Daar was ze het niet geheel mee eens en voor ik zelf na kon gaan denken over de bakjes, was de kleuterdochter al op jacht gegaan. Ons servies staat voor het overgrote deel in de bovenkasten van de keuken. En aangezien de man en ik beide vrij lang zijn, hangen die kasten op hoogte.

De kleuterdochter kan met haar handenwaskrukje bij lange na niet bij die kastjes en besloot daarom maar op het aanrecht te klimmen. Dus toen ik nietsvermoedend de keuken in keek, stond het kind allerlei halsbrekende toeren uit te halen om de bakjes in handen te krijgen.

Je kan er alles van vinden, maar toegewijd is ze wel. Dedicated klinkt nog veel mooier, vandaar de titel. Ik heb tot hilariteit van de groepdriezoon mijn handen maar voor mijn ogen gedaan en heb rustig afgewacht tot de bakjes voor me op tafel stonden.

Het kwam allemaal goed en het toetje was lekker…

* met een zusje dat het allemaal regelt is dat ook helemaal niet nodig.