Het was dan een vreemde, gekke en drukke tijd qua werk, qua kids, qua eigenlijk alles, het was ook de laatste fase van mijn opleiding verpleegkunde.

Toen ergens in maart alle bijeenkomsten werden afgelast in ons verzorgingshuis hadden we nog heel even de hoop dat we ons mini-symposium op school mochten houden, maar ook dat bleek wishful thinking. De symposia, één van de examenonderdelen, konden echt niet doorgaan.

Maar, en daar verdienen de docenten van het summa alle lof voor, dat was het enige wat niet doorging. Daarna werden in allerijl digitale alternatieven opgetuigd en heeft men er voor gezorgd dat alles wat nodig was voor examinering zo goed en kwaad als mogelijk was doorging.

Derhalve had ik telefonisch contact met mijn begeleider, intervisie via teams, deed ik een alternatieve opdracht voor een presentatie, verdedigde ik mijn kwaliteitsplan via Microsoft teams, behaalde met hakken over de sloot enkele schriftelijke opdrachten en leverde keurig volgens de Corona voorschriften een indrukwekkende hoeveelheid examenpapieren in.

Restte alleen dat symposium nog. We kregen de opdracht om het symposium wat we hadden voorbereid om te bouwen naar een presentatie, wederom digitaal en op afstand, waarin we onze plannen voor dat symposium verantwoordden.

Ergens super jammer dat we het niet konden uitvoeren, aan de andere kant vooral ook fijn dat men met een alternatief kwam. Want na wat brainstormen, oefenen en op vrijdagochtend een uurtje zweten achter de computer zijn nu toch alle examens behaald en ingeleverd.

En hoewel mijn klasgenoten en ik ons diploma nog niet in handen hebben, zijn alle voorwaarden waaraan wij moesten voldoen nu afgerond en is het afwachten tot het moment dat de examencommissie dat ook verwerkt heeft. Reden voor feest dus. En ontspanning.

Het voelt gek om nu eindelijk klaar te zijn en ik vermoed dat het nog wel een weekje duurt tot de mentale rust daadwerkelijk doordringt. De man regelde wel al meteen een heerlijk etentje in eigen huis en we vieren volgende week vakantie. Kan ik er mooi rustig aan wennen.


Foto: in het kader van de wervingscampagne voor BBL studenten bij Oktober werd ik gevraagd om mijn verhaal te vertellen. De bijbehorende foto werd mooi!