Het voordeel aan de op het moment altijd maar thuiswerkende man is dat ik de peuterdochter niet altijd goed mee te nemen als ik op pad ga. Over het algemeen vindt ze het best gezellig om met me mee te gaan hoor, maar soms heeft ze niet zo’n zin.
Dat heeft iedereen wel eens, maar aangezien je een driejarige nog niet alleen thuis laat, had ze doorgaans pech als ze niet mee wilde gaan om haar broer en zus uit school te halen. Maar nu zit de man thuis achter de computer en als er iets aan de hand is, kan hij dat best even oplossen. Overigens is er meestal niets aan de hand, de peuterdochter lijkt het wel lekker te vinden om de woonkamer even voor zichzelf te hebben.
Zo ook afgelopen maandag. Ik moest wegens sneeuw te voet naar school en daarom was het niet handig als de peuterdochter meeging. Heen en weer lopen naar school is voor haar kleine beentjes echt wat veel.
Na de ophaalexercitie kwamen de groepvierzoon en ik samen thuis. De groepdriedochter speelde bij een vriendje. We troffen daar de peuterdochter op de bank met op haar hoofd een duikbril en een snorkel. Want die ze in de tussentijd echt nodig gehad zo vertelde de man later. Ze was er bij hem om komen vragen.
Iets later ging ik de groepdriedochter halen en bij mijn vertrek kon ik het tafereel zoals op de foto vastleggen. De man ging hardlopen en de peuterdochter leek op zijn rug te willen surfen. Eenmaal terug met de groepdriedochter bleek de peuterdochter bedacht te hebben te willen gaan douchen.
Ze had het plan meteen ten uitvoer gebracht want ze zat heerlijk onder de warme douchestraal te spelen. In het kader van if you can’t beat them, join them, ben ik er maar gezellig bij gaan staan. Wat een heerlijk eigenzinnig geval.