De verkiezingen zijn hier dit jaar anders dan de eerdere keren. Dat geldt natuurlijk voor iedereen, maar ik heb heb voor de gelegenheid eens over een andere verandering dan die aan Corona te wijten is.
Bij de vorige verkiezingen was de groepvierzoon vier jaar oud en kreeg hij niets mee van het hele stemgebeuren. Hij is wel eens mee gaan stemmen en heeft destijds wellicht zelfs een vakje gekleurd, maar waar dat dan over ging wist hij niet.
Inmiddels is hij wat wereldwijzer en krijgt op school maar zeker ook thuis best wat mee over de actualiteiten. En ook de groepdriedochter is niet meer geheel wereldvreemd. We kijken de laatste tijd zelfs bijna dagelijks naar het jeugdjournaal. De groepvierzoon vindt dat erg boeiend, voor de groepdriedochter is het nog wat abstract allemaal. Meestal kijken we daarom na bedtijd van de meisjes.
Het andere aan deze verkiezingen is daarmee voor ons dat we de campagne een beetje samen met de kinderen via het jeugdjournaal volgden. Samen met de man vulde ik nog wel een stemwijzerachtig iets in, maar het enige debat dat ik keek was geheel gericht op kinderen. Toch ook een leuke insteek.
Ik vond het in ieder geval buitengewoon prettig dat de verschillende lijsttrekkers die ik zag gewoon aardig voor elkaar deden. Ik heb namelijk altijd een grote hekel aan het eeuwige onderbreken van elkaar, vragen ontwijken en zo veel mogelijk punten scoren wat in debatten voor volwassenen normaal is.
Het was vervolgens erg leuk om met de groepvierzoon over het stemmen te praten. Allereerst vond hij het maar vreemd dat je pas vanaf je achttiende mag stemmen. Twaalf leek hem logischer, want de mening van kinderen is ook belangrijk. Hij heeft best een punt eigenlijk.
Het belangrijkste onderwerp vond hij de natuur. Of de klimaatcrisis zo je wilt. Dat verbaasde me niet, want hij is erg begaan met de toestand van de wereld en maakt zich er best wel eens zorgen over. Na het jeugdjournaaldebat zou hij zijn stem logischerwijs aan Jesse Klaver hebben gegeven.
Ik heb daarna nog even verder gepeinsd en vond het weer bar lastig. Helemaal zeker weet ik het nog niet, maar ik vermoed dat ik de partijkeuze van mijn wijze kind maar eens ga volgen. Ik kies dan trouwens wel een andere kandidaat, maar dat terzijde.