Ondanks mijn achtendertigjarige bestaan kon ik me niet herinneren dat ik ooit een hunebed in het echt bekeek en voor de man gold hetzelfde. Nu ik daar nog eens dieper over nadenk realiseer ik me dat ik ooit op schoolkamp ging en Drenthe en ze derhalve eigenlijk wel moet zijn tegen gekomen, maa dat heeft dat bijzonder weinig indruk gemaakt.
Gezien het feit we hier op een klein stukje rijden van het hunebedmuseum zijn en de hunebedden deel uitmaken van de werelderfgoedlijst van UNESCO én in de canon van Nederland zijn opgenomen vonden de man en ik dat we ons maar eens moesten gaan verdiepen.
Leuk voor ons, leuk voor de kids en wellicht zouden we er nog wat van opsteken. Het bleek een goed idee. Het museum is boeiend ingericht, geschikt voor kinderen en daarmee de moeite waard. We leerden vanalles over hunebedden, het trechterbekervolk, neanderthalers en de prehistorie.
Tussendoor liepen we nog over een mini blotevoetenpad en in het buitengewoon van het museum zagen we allerlei soorten behuizingen. We sloten onze museumtrip af met een ijsje, Nouja zeg maar ijs, in het vlakbij gelegen Borger.
Zo scoorden we zelfs culturele punten deze vakantie en aten we het langbeloofde ijsje dan eindelijk. Kunnen we dat mooi afstrepen.