Na twaalf dagen op de fiets, drie keer een stuk treinen (vanaf Eindhoven gerekend), ruim zeshonderdtien kilometer fietsen en volgens de man zo’n tweeduizend hoogtemeters bedwingen, arriveerden we op woensdagavond in Neurenberg.
Het werd een bijzonder leuke laatste fietsdag. Het begon allemaal met de verjaardag van de groepvierdochter, veel zingen, bellen met opa’s en oma’s en nog een klein cadeautje. Bij wijze van ontbijt shopten we donuts bij een superluxe donutwinkel en genoten daarvan in de Hofgarten in Ansbach.
Daar in de prachtige tuinen ontmoetten we Wolfgang weer. Die waren we de dag ervoor bij het zwembad ook tegengekomen en hij wilde wel een stuk met ons meefietsen. Hoe tof is dat. Deze Ansbacher localo sprak Nederlands en had daarmee al snel vrienden gemaakt met de kids en ons.
Zo hadden we de eerste dertig kilometer van de route gezelschap en bekeken we dingen waar we ander voorbij gefietst waren. We namen een voetenbadje, zagen de vesting van Lichtenau en dronken nog maar eens koffie bij een allerleukst terras in Heilsbronn. Daarna scheidden onze wegen weer en sjeesden we in zo’n anderhalf uur naar Fürth. Daar aten we op dezelfde plek als waar we twee jaar geleden aten. Toch leuk.
Daarna nog een klein stukje naar het station van Neurenberg. Want daar staat ons hotel voor de komende drie dagen. Ook wel eens lekker om de tassen even helemaal leeg te maken om de onderbroeken eens goed te tellen. Ik blijk redelijk te hebben ingepakt.
Donderdag verkennen we hier de stad en vrijdag gaan we natuurlijk naar playmobilland. Op zaterdagochtend vertrekken we op het gemak per trein naar huis terwijl onze fietsen en tassen daar door een koerier worden afgeleverd. Het bleek namelijk niet mogelijk om een plek voor al onze fietsen in de internationale trein te reserveren.
Tussendoor gaan we dan ook nog lekker zwemmen in t zwembad van het hotel. Wij komen de laatste dagen dus wel door!