Het gewone werkende leven is definitief weer begonnen. Ik smeer geregeld brood voor bij de bso, mijn wekker gaat vaak vroeg, de man is op zijn kantoor te vinden en er is sprake van een zeker ritme.
Tegelijkertijd hebben de kinderen natuurlijk nog ruim drie weken zomervakantie en doe ik ook nog mijn best om de sportieve vibe een beetje vast te houden. Het opruimen van alle vakantiespullen is een project op zich, maar de was was betrekkelijk snel klaar. Dat is dat weer het voordeel aan weinig kleren meenemen.
Wat verder nog rest zijn de herinneringen. Aan allerlei hotels, lekker eten, leuke plaatsen en mooie routes. En ook aan zware regenbuien, overstroomde fietspaden, wat lekke banden en zware kilometers. Uiteraard zijn we de zwembaden en Playmobilland niet vergeten.
Alle reacties die we krijgen op ons fietsavontuur zijn trouwens ook deel van de napret. Doordat we eindeloos over onze belevenissen zwetsten, zijn veel mensen precies op de hoogte en dat levert dan ook weer leuke gesprekken op. Tof!
Hoewel ik nog geen idee heb wat we een volgende keer gaan ondernemen, kijk ik er nu al naar uit. En tot die tijd teren we mooi op de herinneringen.