Na het actieve fietsavontuur van gisteren bij eigenlijk best prima weer bleek onze laatste dag in Florence op woensdag aangebroken. En het was beduidend minder goed weer. In de ochtend was het grijs en grauw, in de middag zou het ronduit nat worden.
Met nog een treinreis voor de boeg besloten we ons nog maar een keer in de toeristische binnenstad te storten. Deze keer om een bezoek te brengen aan ‘Palazzo Vecchio’, het oude paleis. Een gebouw dat verschillende functies heeft bekleed en zo door de geschiedenis heen een waar kunstwerk is geworden onder de bezielende leiding van de Medici familie die er jaren lang met de scepter zwaaiden.
Nu zal ik u bekennen dat ik kunsthistorisch nogal minimaal onderlegd ben, maar namen als Michelangelo, da Vinci en Dante zeggen zelfs mij iets. Het paleis is dus een verzameling van allerlei kunst en daarnaast valt er een toren te beklimmen. Dat laatste is natuurlijk altijd leuk en zo togen wij enthousiast naar binnen.
Jammer genoeg bleek al vrij snel dat de kleuterdochter niet mee mocht klimmen. De minimum leeftijd was zes jaar. Vandaar dat de man samen met de groepvijfzoon en groepvierdochter aan de toren begon terwijl de kleuterdochter en ik maar vast aan het museum begonnen.
Om daar wat tijd in te rekken hebben we piemels geteld; geloof me, daar hadden we een hele klus aan. Daarnaast heb ik de kleuterdochter aangemoedigd om liggend op de grond naar de fresco’s te kijken. Ik vind dat eigenlijk een prima idee wat best met ligbedjes gefaciliteerd zou kunnen worden. Van het staren naar plafonds terwijl je staat krijg je namelijk echt pijn in de nek.
De kleuterdochter lag mooi op de grond, telde piemels en maakte af en toe foto’s. Het leverde geregeld vertederde blikken op hoewel het denk ik maar goed is dat mensen haar niet verstonden. Best leuk om een kleutertje op deze manier te wijzen op het bestaan van al die oude kunst. Ik ben benieuwd wat ze hier van gaat onthouden.
Na ons museumbezoek aten we in een lokaal restaurant, heel lekker en vooral voor de kids veel te veel. Daarna gingen we via het hotel richting station. We moesten namelijk in de trein naar Bologna. Het in de goede trein geraken leverde nog wat stress op bij zo’n beetje alle gezinsleden, maar inmiddels zitten we heerlijk in een appartement in het centrum van de stad van de oudste universiteit van Europa.
The adventure continues…