De bijnapuberdochter mag dan bijna puber zijn, er wordt gelukkig ook nog gewoon lekker gespeeld. Ze is daarbij wel iets selectiever dan haar broer en zusje, maar die twee kunnen dan ook werkelijk altijd met zo’n beetje alles spelen.
Sinds een jaar of twee is de liefde voor Schleich paarden aangewakkerd. Dat zal vermoedelijk zo’n beetje gelijk met de persisterende liefde voor echte paarden zijn gegaan. Gezien de uitgebreidheid van de collectie van Schleich is ons meisje niet de enige die heel graag met het spul speelt en juist vanwege haar wat selectieve karakter , moedig ik het van harte aan.
De collectie paarden en accessoires begint, in mijn ogen dan, inmiddels serieuze vormen aan te nemen en het is immer heerlijk immer zien hoe de meiden allerlei avonturen bedenken voor hun kudde. De groepvierdochter is ook begonnen met verzamelen en samen wordt er flink wat afgespeeld.
Op zondagochtend kwamen de meiden naar me toe. Ze hadden een studie gemaakt van de beschikbare schleich paarden en sets en op basis daarvan een heus Schleich jaarplan bedacht. Lachend suggereerde ik dat ze dat even op papier zouden zetten en daar gingen ze enthousiast en in alle serieusheid mee aan de slag.
Fantastisch toch, een Schleich jaarplan. Met daarin wensen voor de verjaardagen en het Sinterklaasfeest. Toen ik eens voorzichtig informeerde of de bijnapuberdochter er volgend jaar niet mogelijk wat te oud voor is, werd ik bijzonder verontwaardigd aangekeken. Ik hou altijd van paarden, was het antwoord.
Soms vraag ik me af hoe het mogelijk is dat de bijnapuberdochter mijn kind is. Begrijp me niet verkeerd hè, ik twijfel daar niet aan, maar haar indrukwekkende planvermogen heeft ze echt niet van mij.