We zijn een beetje moe hier in huis. Ik ben inmiddels vrij vergevorderd zwanger, dat is op zich al vermoeiend, en een peuter en kleuter versterken dat behoorlijk, weet ik inmiddels uit ervaring. De peuterdochter is tweeënhalf en van een bijzonder eigenwijs ‘ik wil niet slapen’ soort. Daardoor gaat ze over het algemeen overdag niet meer slapen. Ik vind dat meestal prima, want dan slaapt ze ’s avonds beter. Het enige nadeel is dat ze zo rond een uur of…
Ok, ik heb een idee bedacht. Zullen we de combinatie ziek en zwanger gewoon verbieden? En als we dan toch bezig zijn verplichten we sneeuw ook om in Oostenrijk ofzo te vallen. Hoewel ik nog weinig te klagen heb over die sneeuw, want ik lag dus in bed. Maar toch vind ik het niks! Ga ik nu weer in een tijdelijke winterslaap. Doei!
Het ging weer eens helemaal verkeerd. De koelkast was leeg, de voorraadkast was leeg en ik had ab-so-luut geen zin om boodschappen te gaan doen. Het was niet eens dat ik helemaal niets deed hoor, de berg was die ik wegvouwde was best indrukwekkend, de keuken was een zeker moment schoon en opgeruimd en de peuterdochter en ik fietsten een heel eind om de kleuterzoon bij een kleutervriendje te halen. Maar qua boodschappen zat het er gewoon niet in. Ik…
Ja, ik zag ergens een rotje liggen en het leek alsof die niet af was gegaan. Dus ik dacht ‘ff proberen’, en toen plofte het zo in mijn hand… Ok, dat is dus niet waar. Ik fiets en wandel met een grote boog om vuurwerk heen en de kans dat ik een niet ontploft rotje herken is nogal klein. Toch is de hand op de foto de m(e)ijne en er hoort een nogal suf verhaal bij. Een paar weken geleden…
Op deze doodgewone woensdag stond ik zo tegen etenstijd met een peuter op mijn rug en een baby in de buik het eten voor te bereiden. In feite ‘dubbeldragend’ dus. Nu wordt er in draagland met die term doorgaans gerefereerd aan het dragen van twee allebei reeds geboren kinderen, maar ik vond het toch wel een aardige gedachte. Omdat ik me niet zo goed kan voorstellen dat ik daadwerkelijk dubbel ga dragen als het babymeisje geboren is, leek het me…
Wat er precies aan de hand is weet ik niet, maar het lijkt er op dat het universum het voorzien heeft op onze verslavingen. Misschien staan de sterren scheef ofzo, heeft er een aura een verkeerde kleur of is er iets mis met mijn karma. In ieder geval gaan er de laatste veel tijd dingen kapot. Van die dingen die in theorie niet cruciaal om te overleven maar in de praktijk toch wel soort van noodzakelijk zijn. Het begon laatst…
En soms zit het tegen. Nadat ik op vrijdag de allerheerlijkste koffie en brownie nuttigde, sprak ik met de man en de kindjes af op Strijp-S. Dat is een voormalig fabrieksterrein van Philips vlakbij het centrum van Eindhoven en heden ten dage bijzonder hip. Zeker in deze tijd van het jaar. Het is Dutch Design Week en Strijp-S is een zogenaamde hotspot. Over een paar weken is het Glow in de stad en ook dan zal er weer van alles…
Heerlijk hè, weekend. Voor het eerst sinds weken hadden wij niet al te veel gepland op zaterdag en dus maakten wij eerst maar eens van de gelegenheid gebruik; we deden een ochtend niets. Nouja, we hingen in bed, aten ontbijt in bed (hallo kruimels), keken tv en douchten lekker lang. De man deed zelfs een poging tot uitslapen. Deze week kwam de brandweer wél naar het City Centrum in het kader van de Veldhoven 112 dag, dus daar gingen we…
Het gaat gewoon door met de wat suffe vergissingen door mijn zwangere brein. Het is ergens fascinerend dat het zo gaat, maar op dit moment vind ik het vooral een beetje onpraktisch. We hadden een hele zaterdag met zijn drietjes voor ons. De man moest aan het werk en de kindjes en ik hoefden vooral vrij weinig. Dus lagen wij ’s ochtends heel lui met koffie, bananen, rijstwafels en melk (aangeleverd door de man, hoe heerlijk) in bed naar brandweerman…
Nou, ik was weer in de bocht hoor. Alweer een tijd geleden schreef ik me in voor de City run hier in Eindhoven. Samen met Care4moving cliënte zouden we wel eens een stukje gaan rennen. Vervolgens gingen we op vakantie, werd ik wat afgeleid door een baby, holden we van Dam naar Dam en ik was die hele run eigenlijk een beetje vergeten. Niet dat er gelopen moest worden hoor, maar wel de inschrijfafstand. Mijn zwangere brein was er intussen…