Nou, ik heb dus een idee. Zullen we dan maar een periode van hibernation inlassen? Lekker een paar weken terugtrekken en alleen maar slapen. Heerlijk lijkt het me. En dan wakker worden als er weer wat meer licht is. in letterlijke en figuurlijke zin. Dan kan die hele omikron toestand intussen een beetje overwaaien en valt het wat minder op dat de feestdagen en geplande vakanties weer eens niet doorgaan. Er is wat mij betreft een club mensen die in…
Vrij weekend dus. En dat voelde na een iets te lange reeks werkdagen tamelijk bijzonder. Niet in de laatste plaats omdat we geen druk schema hadden. Het idee was om rustig een beetje af te schakelen en wat opruim- dan wel huishoudactiviteiten te ontplooien. Ik moest alleen constateren dat ik moeite had met het afschakelen. De werk telefoon stond netjes uit en dat het op mijn werk allemaal prima in orde zou komen, dat geloofde ik gerust. Maar de nieuw…
In het kader van de slechte metaforen schoot me het woord snelkookpan vanmiddag te binnen. Fietsend richting man en kids overpeinsde ik de werkdag nog wat; er was weer eens ontzettend veel aan de hand en ik heb het met veel verwondering aanschouwd. Iedere bewoner op iedere afdeling heeft zijn of haar eigen bijzondere verhaal. Hetzelfde geldt voor iedere mantelzorger, vrijwilliger en medewerker. De dynamiek die ontstaat als je dat allemaal bij elkaar mikt is altijd anders en ook altijd…
Er speelt veel in het verpleegkundig land. Met stip op één staat uiteraard de hele toestand rond covid, het omgaan met hoge werkdruk, heftige ziektebeelden en uitvallende collega’s. Daarnaast, en wellicht ook wel deels daaruit voortvloeiend, is het thema ‘verpleegkundig leiderschap’ hip & happening. Het hele thema is wat mij betreft zo hip & happening dat het zo af en toe een wat misselijkmakende bijsmaak heeft. Waar je ook komt of leest, het gaat altijd maar over het leiderschap en…
Zoals op zoveel plekken is de mobiele telefoon in de zorg een niet meer weg te denken accessoire geworden. Waar er toen ik in de zorg begon te werken op iedere afdeling een paar telefoons lagen waarop de bellen werden beantwoord, heeft inmiddels iedere zorgmedewerker een eigen telefoon. Ik vind dat een goede zaak. Via de telefoon kunnen de digitale systemen worden bediend, er wordt logischerwijs mee gebeld en vooral ook gemaild en geappt. Daarnaast is het makkelijk om snel…
Zo af en toe constateer ik maar weer eens dat het verpleegkundige vak me niet in de koude kleren gaat zitten. Dat is ok, want het is waarschijnlijk meteen ook de reden dat ik het graag doe. Desondanks is het zo af en toe ook gewoon heftig. Het zijn bijzondere tijden in de zorg. In het algemeen, en zeker ook op de afdelingen waar ik kom. Personeelsgebrek, noodscenario’s, hulp uit alle hoeken en gaten van binnen en buiten de stichting,…
Dus. Ik ben een avondmens. Altijd geweest volgens mij. Ik herinner me dat ik bedtijd als kind ook al een onzinnig concept vond en dat ik eindeloos in bed lag te lezen. En dan zo af en toe naar beneden hobbelde om te vragen of ik nog iets mocht eten… Het late night snacken zat er ook al vroeg in. Bij de groepvijfzoon herken ik dat terug, hem vroeg naar bed brengen heeft sowieso geen zin en zelfs als hij…
In het huis waar ik werk, wordt gewerkt met een soort verantwoordelijk verpleegkundige die in eerste instantie het aanspreekpunt is voor spoedeisende, zorginhoudelijke vragen vanuit de afdelingen. De betreffende verpleegkundige doet dan de zogeheten triage en neemt, indien nodig, contact op met de dienstdoende arts. Nu ik zolangzamerhand iets meer ervaring begin op te doen in het verpleegkundig vak voelde ik me wel bekwaam om eens zo’n verantwoordelijke dienst op me te nemen en derhalve mocht ik een extra weekend…
Het gewone werkende leven is definitief weer begonnen. Ik smeer geregeld brood voor bij de bso, mijn wekker gaat vaak vroeg, de man is op zijn kantoor te vinden en er is sprake van een zeker ritme. Tegelijkertijd hebben de kinderen natuurlijk nog ruim drie weken zomervakantie en doe ik ook nog mijn best om de sportieve vibe een beetje vast te houden. Het opruimen van alle vakantiespullen is een project op zich, maar de was was betrekkelijk snel klaar.…
Acht juli is het. En daarmee op de dag af een jaar geleden dat ik mijn diploma geheel in Corona stijl mocht gaan ondertekenen bij het Summa college. Een week eerder had ik formeel mijn contract als verpleegkundige gekregen en deze handtekening was de kers op de taart. Dat het alweer een jaar geleden is… Het voelt ergens als gister dat ik in het regime van school en opdrachten en werkprocessen en competenties en leerdoelen en weet ik wat nog…