Nadat we op de valreep een hotel vonden in Heybes, besloten we er meteen maar twee nachten te blijven. We gebruikten de zondag voor een heuse trip down the memory lane en maakten idioot veel hoogtemeters. Voor de kenners: we fietsten omhoog naar Hargnies, langs Pont Colin, door naar Willerzie en via Camp des Fauvettes naar de milleniumtoren. Vervolgens doken we onverhard naar beneden naar Linchamps, op naar de Semois. Bij Nohan namen we een duik, we aten in Naux…
De verjaardag van de kleuterdochter werd in ieder geval lekker lang. We begonnen de dag met een leuk gesprek met een medegast en gingen vervolgens voor ons doen voortvarend van start. De eerste twintig kilometer zat er vlot op en het fietsen langs de Maas was werkelijk prachtig. Waar we gingen slapen wisten we nog niet. Eerst op zoek naar taart. Dat bleek nog niet zo eenvoudig. In de kleine dorpjes is de boulanger/patissier geregeld gesloten en op het terras…
Nadat we in vier dagen een behoorlijke afstand aflegden en ons doel (noord-Frankrijk) al aardig in zicht komt, vonden we het tijd worden voor een dagje rust. In het dorpje Année waar we de nacht doorbrachten vonden we nog een adres van vrienden op de fiets. Daar konden we terecht en zo fietsten we na uitgebreid gezwommen te hebben in het zwembad van het hotel, een kilometer naar ons volgende slaapadres. Daar dronken we wat, vocht is met deze warmte…
We pakten na Huy (of eigenlijk iets daarvoor al) de Maasroute* op. Het hele idee van fietsen door België is min of meer op deze route gebaseerd. Ik ben er blij mee, want opeens hebben we nu kaarten van de weg waar we overheen fietsen en omdat de verdeling somehow is dat de man de gps op zijn stuur heeft en ik de stuurtas met kaart, heb ik nu ook een idee van waar we fietsen. Dat heeft ook zo…
Na een nogal plakkerige nacht in de jeugdherberg, jasses, wat bleef het warm, vertrokken we dinsdagochtend na een supermarktbezoekje uit Tongeren. We hadden vrij snel een goed ritme te pakken en ondanks dat het landschap inmiddels op zijn minst glooiend te noemen is, fietsten we lekker. We hadden meteen ook maar het eerste pechgeval en de groepdriezoon at al voor twaalf uur een veel te groot ijsje. Dat is een voordeel aan het meefietsen voor hem, als zijn zusjes lekker…
Tongeren dus. Volgens de routeplanner ruim veertig kilometer en daarmee minder dan de eerste dag. We vonden op het wereldwijdeweb dat er een leuk park moest zijn waar de kindjes konden spelen, dus we gingen heel blij rond een uur of tien op pad. De routeplanner bleek wat optimistisch. Het is namelijk helemaal niet leuk om saai langs de weg te fietsen, veel fijner is het om gebruik te maken van het prima fietsroutenetwerk. Met als nadeel dat niet erg…
Het had wat voeten in aarde om weg te komen, maar net na de middag waren we dan klaar voor vertrek. Het doel was Meeuwen, een dorpje in de buurt van Peer in België. Dat België sprak de groepdriezoon wel aan. Naar een ander land fietsen is best stoer vond hij. Dat we daarvoor maar een kilometer of twintig af hoefden te leggen doet daar niets aan af. Na de grens was het nog vijfentwintig kilometer en die waren best…
Het gaat gebeuren. We stelden het een weekje uit zodat ik wat bij kon komen, maar het moment is nu toch gekomen. We gaan fietsen. Het idee is om maandagochtend België in te fietsen en dan de komende weken de Maas op te gaan zoeken en deze zuidwaarts te volgen. Als ik het goed begrepen heb althans, mak schaap als ik ben, fiets ik namelijk gewoon achter de man aan. In het geval ik onverhoopt voorop fiets, luister ik braaf…
Vermaken we ons prima. Het is een beetje warm, maar dat mag de pret niet drukken. Bovendien las ik iets over temperaturen van veertig graden aan de grond in Eindhoven. Dan is het hier in het buitengebied sowieso beter toeven. De man ging lekker met zijn ouders en de kindjes op pad. Er is gevaren en ze zaten in een heuse stoomtrein. Verder is er al gezwommen in de Vecht, is de groepdriezoon de koning te rijk met zijn verjaardagslego…
Het idee was dus om op de verjaardag van de kleuterzoon zuidwaarts te fietsen. In plaats daarvan treinden we noordwaarts. Op uitnodiging van de schoonouders brengen we de ingelaste week door in Dalfsen. Bijzonder blij was ik met deze uitnodiging. De kindjes vinden het heerlijk in het huis in het bos, het is er wat minder warm dan in Eindhoven en op deze manier heeft mijn gezinnetje toch nog een beetje een vakantiegevoel. Mijzelf geeft het ook ruimte. De schoonouders…