Het zijn nog altijd rare tijden bij ons op de PG. En naar het zich laat aanzien, zal dat ook nog wel een tijd zo blijven. Na een pittig weekend meldde ik mij maandagochtend om zeven uur met wat kleine oogjes wederom op de werkvloer. Daar had ik voor de gelegenheid een korte dienst die zonder bijzonderheden verliep. Toch prettig. Het was op de fiets naar huis dat ik me bedacht dat er in alle hectiek die gaande is, ook…
Eerlijk gezegd had ik wel even tijd nodig om bij te komen van mijn frustratie over de nieuwe lockdown maatregelen. Zonder er op in te willen gaan wat ik er nou allemaal precies van vind (ik weet het namelijk gewoon niet zo en ben blij dat ik geen beslissingen hoef te nemen) zijn de consequenties van de lockdown mooi rottig*. Dus ging ik dinsdag niet sporten, hing lui op de bank, at taart, verdiepte me in noodopvangvoorwaarden, maakte me zorgen…
Nou, zo zei mijn collega toen ik dit grappige plaatje schoot, ik ben benieuwd wat je hierover gaat schrijven. En ik moet zeggen, dat was ik ook. Het is altijd leuk, zo’n hondenbeestje op de afdeling. Er komt wat gezellige reuring en sommige bewoners fleuren echt op als ze contact maken met het beestje of het zelfs maar zien. Andere bewoners hebben er niet direct iets mee, maar ik heb nog niet gezien dat er negatieve reacties kwamen. Een afdelingshond…
Je mag gaan bellen, zo zei mijn collega die me vandeweek kwam aflossen na een avonddienst. Ik keek haar vast heel glazig aan, want er kwam meteen verduidelijking. De flexer* die in de nachtdienst stond, had zich rijkelijk laat afgemeld en zodoende hadden ze iemand te weinig voor de nacht. Bellen, op zondagavond om half elf, met de vraag of de gebelde misschien wil komen werken, is natuurlijk een nogal kansloze missie. Maar schijnbaar is dat onderdeel van het te…
Het was een tamelijk relaxte versie van een werkweekend. Ik had dan wel zaterdagavond een late dienst en zondagochtend een vroege, maar het waren allebei hele korte diensten. Dat gaf de ruimte om op zaterdagochtend met de groepvierzoon naar zijn proefzwemgebeuren te gaan en aansluitend met zijn allen uitgebreid te eten. Op zondag kwam ik aan het eind van de ochtend al weer thuis en bleef er ruimte over voor een sport- en zwemsessie en een gezamenlijk diner bij een…
Het was een leerzame dag. Na een dagje vrij, hoewel dat een relatief begrip is maar op de donderdag ben ik bij de kids, mocht ik vrijdagochtend vroeg aantreden voor een korte dienst. De afdeling waar ik werk is naar aanleiding van de jongste Corona uitbraak gesloten voor bezoek en daarnaast zijn we een zogenaamde cohort afdeling. Er zijn enkele van onze zorgvragers besmet en omdat we niet kunnen voorspellen of ze anderen op de afdeling hebben aangestoken en wie…
Er is inmiddels al een heleboel gezegd en geschreven over de Corona toestand en gezien de ontwikkelingen van de laatste zal er ook nog wel heel veel meer gezegd en geschreven gaan worden. In alle eerlijkheid krijg ik het meeste niet mee. Ik ben geloof ik wel zo’n beetje Corona verzadigd en om het broodnodige niet te missen kijken de man en doorgaans ergens ‘s avonds even naar het journaal. En toch bereikte mij op deze dinsdag het bijzonder boeiende…
In de zoekfunctie op mijn blog tikte ik het woord ‘weekend’ in en ik moet constateren dat ik daar toch al heel vaak over schreef. Ergens logisch, want over het gewone dagelijkse leven raakt een mens toch eerder uitgeschreven. Het was dus weer eens weekend en zowaar ook een vrij weekend. Toch moet ik toegeven dat dat vrij een relatief begrip was. Want door de hele Corona toestand was ik in gedachten toch ook wel veel bezig met het werk.…
Inherent aan het werken op een afdeling voor ouderen met dementie, is dat je als medewerker, hoe rustig het ook is, altijd continu allerlei vragen naar je hoofd geslingerd krijgt. Zeker in het weekend. Zonder al te veel kennis van zaken verwacht ik trouwens dat het eeuwige vragenvuur ook aan de orde is voor veel andersoortige afdelingen waar zorg wordt verleend. Op een PG afdeling ben je naast met alle zorginhoudelijke, praktische, urgente, altijd blijven liggende en niet relevante vragen…
Woensdag werkdag en ergens halverwege de werkdag drink ik koffie met de collega’s van de buurafdeling. In de tuin, in het zonnetje, dus ik had het weer eens uitstekend voor elkaar. Na wat koetjes en kalfjes kregen we het over werkplezier, het kwijtraken daarvan en het algemene beeld wat er heerst, of lijkt te heersen, over werken op zo’n pg-afdeling. Van daaruit kwam het gesprek over een tv-programma gemaakt door Johnny de Mol, Restaurant Misverstand. In dit programma gaan een…