Nu gebleken is dat men in politiek Den Haag haar geld liever besteedt aan het handhaven van allerlei discutabele Corona regels en zelfs meneer Gommers ruzie heeft met het personeel op zijn IC, lijkt het me wel eens aardig om het over waardering van het werk in de zorg te hebben. Dat is bepaald een gecompliceerd thema. Ik kan heel makkelijk roepen dat ik meer geld wil, maar ik realiseer me ook terdege dat de zorgkosten behoorlijk uit de hand…
Zo af en toe constateer ik maar weer eens dat het verpleegkundige vak me niet in de koude kleren gaat zitten. Dat is ok, want het is waarschijnlijk meteen ook de reden dat ik het graag doe. Desondanks is het zo af en toe ook gewoon heftig. Het zijn bijzondere tijden in de zorg. In het algemeen, en zeker ook op de afdelingen waar ik kom. Personeelsgebrek, noodscenario’s, hulp uit alle hoeken en gaten van binnen en buiten de stichting,…
Geheel toevallig kwam ik er woensdagavond achter dat het op donderdag zestien september fietsnaarjewerkdag is. De intentie van deze dag mag duidelijk zijn, men wil mensen graag bewegen, pun intended, zich per fiets naar het werk te begeven. Ietwat gewaagd in deze tijden van thuis werken, maar daarom mag je ook een rondje fietsen ter onderbreking van je thuiswerkdag. Ik was natuurlijk enthousiast over dit idee, niet in de laatste plaats omdat ik hier zonder enige vorm van moeite aan…
Toen ik een jaar of vier geleden totaal onwetend in het verpleeghuis kwam werken, heb ik me wat verbaasd over de opbouw van de zorgplannen. In zo’n plan staat omschreven welke zorg op welke manier aan de betreffende bewoner wordt verleend. Er zijn allerlei manieren waarop dergelijke zorgplannen kunnen worden opgesteld. In dit geval worden er zorgvragen gedefinieerd, bijbehorende doelen beschreven en de actiepunten waarmee zo’n doel dan bereikt moet worden. Niet geheel toevallig wordt deze manier van verpleegkundige diagnosen…
Als je werkt in een verpleeghuis gaat het ‘here to help’* in de basis altijd wel op denk ik. Het hele bestaansrecht van zo’n organisatie is immers in beginsel helpen. En als je daar niet van bent, heb je in een verpleeghuis vrij weinig te zoeken, je bent immers linksom of rechtsom altijd wel aan het helpen en het betaalt ook al niet fantastisch. Desondanks had ik de hulp die nu langskwam echt niet zien komen en daarom was ze…
Acht juli is het. En daarmee op de dag af een jaar geleden dat ik mijn diploma geheel in Corona stijl mocht gaan ondertekenen bij het Summa college. Een week eerder had ik formeel mijn contract als verpleegkundige gekregen en deze handtekening was de kers op de taart. Dat het alweer een jaar geleden is… Het voelt ergens als gister dat ik in het regime van school en opdrachten en werkprocessen en competenties en leerdoelen en weet ik wat nog…
Twaalf mei was de verjaardag van de ons allen bekende Florence Nightingale. Dat was twee jaar geleden uiteraard ook al zo en vandaar dat ik er toen ook al over schreef. Desondanks lijkt me dit een mooi moment om nog maar eens over die verplegenden te schrijven. Het zal u niet verbazen dat ik me doorgaans niet al te druk maak over alle dagen die aan bepaalde thema’s zijn toegewezen. Ik ben van het soort dat zelfs Moederdag en Valentijnsdag…
Het leek me wel weer eens aardig om een selfie bij een stukje te plaatsen. Ik bedoel, als je er zo’n blog op na houdt, moet je toch een zekere vorm van aandachtsdrang hebben. En in die hoedanigheid leek me een selfie best passen. Daarnaast leek het me ook een goed idee om te schrijven dat we uit die quarantaine zijn waar ik me de afgelopen weken zo druk om maakte en dat we dus weer terug kunnen naar normaal.…
Het is al weer een tijdje geleden dat ik schreef over de toestand op mijn werk. Dat komt doordat er niet bijzonder veel gebeurde namelijk. we gingen uit met onze afdeling uit cohort, de rust keerde wat weer en de hele situatie kabbelde een beetje voort. Dat betekent op een psychogeriatrische afdeling dan alleen niet dat iedereen blij en rustig is, maar meer dat er geen al te grote veranderingen in de situatie optreden. In ons geval wilde dat zeggen…
Tot mijn grote geluk had ik het weekend vrij. Prettig, want dan hoefde ik niet door alle code rood sneeuwtoestanden en avondklok. Helaas voor mij bleek het inderdaad had, want vrijdagavond werd duidelijk dat de zaterdagavonddienst niet bezet zou gaan worden door een invaller en was ik zo’n beetje de enige in het team die niet al werkte of ziek was. En laten we eerlijk zijn, het is nou niet dat ik ontzettend spannende bezigheden heb op het moment. Vandaar…