Op de laatste werkdag van de week mocht ik weer eens naar Merefelt. Voor een overleg met broeder Bart (die pas geslaagd is 🎉) en Sanne van communicatie. De kleuterdochter had vrij van school en ik had daarom vrij van werk genomen. Dus nam ik haar gezellig mee. Het laat zich wellicht raden, het gesprek wat we voerden ging over bloggen in en over de zorg. Bart schreef de afgelopen anderhalf jaar over zijn reis door de verkorte opleiding tot…
Ergens gedurende de ratrace van moederen, werken, studeren en het halen van deadlines zag ik een oproep voorbij komen van Sander de Hosson. Deze longarts schreef eerder het boek ‘slotcouplet’ en daarnaast publiceert hij regelmatig blogs op Carend. Hij schrijft dus over de zorg, u snapt, mij spreekt het aan. Hij schreef, samen met Els Quaegebeur, een volgend boek. Over palliatieve zorg. En laat dat nou een onderwerp zijn waar ik vrijwel dagelijks mee bezig ben en wat in mijn…
Nadat wij eerstejaars viossen vlak voor de feestdagen de eerste toetsen overleefden*, was er een paar weken sprake van relatieve rust. Qua lessen dan, er was intussen natuurlijk wel van alles aan voorbereiding te doen. Afgelopen week struikelden we vervolgens met zijn allen het eerste blok van het nieuwe jaar in. We begonnen in dit blok met allerlei nieuwe onderwerpen en tegelijkertijd komen er deadlines in zicht want er moet een semester worden afgerond en een wetenschappelijk product worden ingeleverd.…
Aan het einde van de tweede schooldag hadden we afgelopen woensdagmiddag intervisie. Of praktijkleren. Of mentorles. Of hoe je het ook wilt noemen. We zaten in ieder geval in een betrekkelijk klein, bekend groepje bij elkaar en kwamen te spreken over hoe het ging. Qua school, werk, privé of een combinatie daarvan. Nu we zo’n drie maanden onderweg zijn op de route naar verpleegkundig specialist, zijn veel van ons op een punt aangekomen dat vooraf al werd voorspeld. Namelijk bij…
Eigenlijk zou ik een keer iets moeten doen met een nieuwe profielfoto bedacht ik me laatst. Maar ja, tegen plaatjes van mooie verpleegkundige mannen kan ik toch niet op, dus maak ik er maar gewoon gebruik van. Met dank aan Pexels… Anyway, ik wilde maar weer eens iets schrijven over de vios, en realiseerde me daarbij dat alleen dat woord al verduidelijking behoeft. Als je er op googelt vind je dingen over allerlei clubs en als ik het goed zag…
Nu ik aan een nieuwe opleiding ben begonnen en tegelijkertijd nog zo af en toe een rol als begeleider invul aan de verpleegkundige kant, kan ik mooi vanuit twee gezichtspunten naar het leerlingschap kijken. En hoewel dat vraagt om veel schakelen, is het ook wel erg leuk. Zo realiseerde ik me vandeweek toen ik druk doende was met begeleiden dat er een aantal momenten zijn geweest die me bij zijn gebleven in mijn opleiding tot verpleegkundige. Dat waren de momenten…
Toen ik, en dat voelt welhaast als in een vorig leven, werkte als onderzoeker in Nijmegen werd er heel voorzichtig een vlammetje aangewakkerd voor het werken in de zorg aan het bed. Één van de projecten die daar debet aan was, was een onderzoek naar taakherschikking*. Ik heb mijn best gedaan om het vlammetje te negeren, maar ben uiteindelijk dan toch gezwicht en begonnen aan een tweede carrière in de zorg. De weg ging van leerling verzorgende naar verpleegkundige en…
Hoewel ik vooral heel erg hoop dat mijn kids gaan doen wat ze leuk vinden, waar ze blij van worden en waar ze zichzelf een beetje mee kunnen redden, kan ik het soms niet laten wat te projecteren. De meiden hebben op het moment de ambitie om schooljuf en cheetah te worden. De groepvijfzoon mikte eerder op bioloog, maar lijkt het nu niet meer zo goed te weten. Stiekem maakte mijn hart laatst een sprongetje toen hij tussen neus en…
De gehele dag door kom je voor allerlei dilemma’s te staan. Dat geldt, lekker filosofisch, voor het leven in het algemeen en voor de zorg in het bijzonder. Doorgaans sta je wellicht niet direct stil bij al die overwegingen en maak je ze soort van onbewust, maar deze week werd ik weer eens met mijn neus op de feiten geduwd. Er gaan, en dat hoort er onherroepelijk bij, geregeld dingen niet helemaal als gepland. Meestal niet zo erg, maar soms…
Ergens in de afgelopen tijd maakte een collega deze foto van één van onze zorgvragers en mij. Het was vlak na de overdracht van zeven uur (‘s morgens) en we liepen naar de afdeling. Ik vind het een mooi plaatje, en dat ie niet helemaal scherp is, maakt hem misschien wel nog mooier. Allereerst om het beeld, er is een groot contrast tussen de dame en mijzelf. Zij is gekleed in een ochtendjas en op sloffen, ik heb mijn jas…