Woensdag is tegenwoordig Yip-dag. En waar de peuterzoon dat tot voor kort prima vond en de dreumesdochter daar haar bedenkingen bij had waren deze keer de rollen een beetje omgedraaid. De dreumesdochter had een leuke dag en de peuterzoon had het wat lastiger. ‘Ja, mamma’ zo zei hij ‘ik miste jou’. Mijn moederhart is gesmolten.

Natuurlijk heeft hij gewoon lekker gespeeld. Maar zo af en toe had hij het ook een beetje moeilijk. Dat was uiteraard erg vermoeiend en hij sliep daarom ook een tijdje bij Yip op de bank.

Ik was op zijn zachtst gezegd verbaasd toen ik dat hoorde. Overdag slapen deed de peuterzoon namelijk al anderhalf jaar niet meer. En tegelijkertijd zag ik mijn geest (spreekwoordelijk gezien dan) al dwalen. De ervaring leert namelijk dat overdag slapen betekent dat er ’s avonds laat geslapen wordt.

Ik kreeg gelijk. Normaalgesproken slaapt de peuterzoon ruim eerder dan de dreumesdochter die zich altijd op haar gemakje in slaap drinkt. Maar gisteravond lag de peuterzoon nog heel blij en klaarwakker over ridders te kletsen toen zijn zusje al lang en breed sliep.

Ik nam hem dus maar weer mee baar beneden. Hij viel met zijn neus in de (wederom spreekwoordelijke) boter, er kwam namelijk een vriendinnetje langs voor thee en/of wijn. Wij dronken dit kijkende naar Cars en Finding Nemo, de peuterzoon was echt niet moe te krijgen.

Leerpunt mijnerzijds: overdag slapen is echt niet handig voor mijn schattige peuterzoon. Om half twaalf sliep het meneertje een keer en om zeven uur stond ie weer te stuiteren. Vervolgens had hij logischerwijs niet zijn beste middag ooit. Maar, van de positieve kant, de avond er op sliep hij heerlijk.