De man en ik keken naar Max Westerman die rust zoekt. De man zag ergens een beeld langs komen van de Amerikacorrespondent in verticale, ondersteboven toestand en werd geboeid. Ik kan programma’s over rust sowieso waarderen, hoewel ik persoonlijk op het ogenblik al zeer tevreden ben als ik in stilte in bed lig.

Meneer Westerman had ervaren dat hij de meeste rust vond tijdens de yoga en besloot zich daar in te verdiepen. Best interessant, en hier en daar ronduit vaag. Zo komt Karma Yoga neer op allerlei betrekkelijk simpele klusjes doen (we bedachten een weekend Karma Yoga hier thuis te organiseren, wie zin heeft meldt zich maar aan). En water in een neusgat gieten zodat het er aan de andere kant uitloopt vind ik toch ook best bijzonder.

Maar er zijn ook dingen die me wel aanspreken. Al heel lang ook, ik nam me een paar jaar geleden al eens voor om aan yoga te gaan doen. Er kwam vervolgens niets van terecht want ik durf niet zo goed, maar dat terzijde. De hele manier van bewegen en lichaamscontrole vind ik als rechtgeaarde bewegingswetenschapper erg mooi om te zien. En dan met name de kopstand.

Nu heb ik wel vaker dat vormen van beweging me aanspreken. Parcours of freerunning bijvoorbeeld vind ik echt heel erg gaaf. Net als sportklimmen en skateboarden. Toch heb ik bij deze dingen niet de illusie dat het ook realistisch is om ze te gaan doen. Ik breek er gegarandeerd mijn nek bij namelijk, dat lijkt me toch niet de bedoeling. Ik denk dat ik de liefde voor dit soort manieren van bewegen beter op de kindjes kan projecteren en dan zelf vooral normaal moet blijven doen. Dat is beter voor iedereen.

Die kopstand echter, dat zou in theorie toch moeten kunnen lijkt me. Met wat oefening en enige vorm van doorzettingsvermogen (dat zal ik dan wel even ergens vandaan moeten halen) zal het toch wel mogelijk zijn dat ik dat kan.

En dus heb ik nu een nieuwe missie: ondersteboven. Suggesties en tips over de aanpak zijn welkom.