Op woensdagochtend gaat doorgaans iedereen de deur uit. De kleuterzoon naar school, de peuter- en babydochter naar Yip, de man naar t werk en ik ben vaak al verdwenen richting mijn werk.

Deze keer waren de rollen een beetje omgedraaid. De man moest betrekkelijk vroeg weg en ik had late dienst. Aan mij dus de eer om t hele spul weg te brengen.

Extra warm ingepakt, en de kleuterzoon natuurlijk op zijn eigen fiets. De eerste halte was dus school en tot daar ging het allemaal prima. En toen kneep ik in de handrem.

Dat bleek een minder verstandige beslissing, het ding was namelijk bevroren en niet voornemens het voorwiel nog soepel te laten draaien. De weg van school naar Yip werd opeens een stuk langer.

Terwijl ik druk aan het zwoegen was besloot de babydochter haar lekker warm ingepakte handjes tevoorschijn te halen en naar buiten te steken. Het resultaat daarvan laat zich raden; brullen. Ze was pas weer blij toen ik mijn lekker warme wanten om haar knuistjes deed.

Om het feest compleet te maken kreeg de peuterdochter last van koude tenen. Logisch wel, ze had roze regenlaarzen aan. Voor mijn betoog over koude voeten en winterlaarzen was ze echter volstrekt ongevoelig geweest.

Al met al kwam ik dus oververhit weer thuis en aanzienlijk later dan ik had bedacht. Om dit soort toestanden in het vervolg te voorkomen heb ik bedacht dat de bakfiets binnen mag slapen als het vriest. Het levert weer eens een grappig plaatje op.