In de categorie samen slapen heb ik weer eens een mooi plaatje geschoten. Als ik vroeg mag gaan werken gaat de wekker om zes uur en wil zo rond half zeven van huis vertrekken. En waar ik eerder bij het opstaan eigenlijk per definitie een wakker kind om me heen had, gebeurt het de laatste weken steeds vaker dat ik het hele spul in diepe rust achter kan laten.

Zo ook op de afgelopen woensdagochtend. De peuterdochter had zich ergens ’s nachts tussen ons in genesteld en de dreumesdochter lag aan de mammamelkvoorziening toen de wekker ging, maar desalniettemin wist ik mezelf als een soort Houdini tussen de meisjes vandaan te wurmen. Een prestatie op zich al zeg ik het zelf.

Eenmaal gewassen en gestreken wierp ik een snelle blik de slaapkamer in en daar trof ik de meisjes heel geborgen bij elkaar. Hoe heerlijk dat ze zo samen kunnen slapen.

Heel lang kan het overigens niet meer geduurd hebben want ook de man moest gewoon gaan werken en de kindjes mochten naar de opvang. Dat maakt het plaatje gelukkig niet minder lief, ik ben blij dat ik ze zo ving.