Het is alweer een tijdje geleden dat ik deze foto maakte, maar ik wilde hem toch graag nog even delen. Het betreft op deze foto een zorgvrager die woont op de afdeling waar ik werk en hoewel het in eerste instantie vooral een heel grappig beeld is, zou je er ook nog van alles achter kunnen zoeken.
Veel mensen die lijden aan dementie hebben namelijk moeite met het filteren van prikkels. Dat hoor je wel vaker, ook bijvoorbeeld bij mensen met een autistische aandoening* of, en daar herken ik zelf toch ook het één en ander, bij hoogsensitieve personen.
De ellende bij iemand met dementie is dan alleen ook nog dat ze al die prikkels niet alleen ongefilterd binnen krijgen, maar dat ze het ook niet goed kunnen duiden. Simpel gezegd, ze hebben geen idee wat er om zich heen gebeurt maar hebben er wel last van.
Dat bedenkende kan ik me best voorstellen dat iemand zich bijna instinctief probeert te beschermen tegen al die input en dus een vest over het hoofd trekt. Een beetje in de categorie ‘jullie kunnen kletsen wat je wilt, maar mijn naam is haas’.
In dat licht is het aardig om te noemen dat er dan toch ook een klein voordeel is aan het dichtdoen van de verpleeghuizen. We hebben er van kunnen leren dat het toch wel geregeld heel druk was op onze afdelingen. En dat dat voor sommige, hoogsensitieve/prikkelgevoelige of wat voor term je leuk vindt zorgvragers (en wellicht ook zorgverleners maar dat terzijde) best grote nadelen heeft. Het mooie is nu dat we die kennis kunnen gebruiken nu er langzamerhand weer steeds meer mogelijk is.
Overigens hoeft een actie zoals op deze foto opzich niets te zeggen over de mate van prikkelgevoeligheid van iemand met dementie. Het kan ook best zijn dat iemand niet goed weet wat hij/zij aan moet (pun intended) met het servet wat werd omgehangen. Of, geloof het of niet, dat iemand gewoon een flauw grapje uithaalt.
Mogelijkheden te over dus, stof tot nadenken wat mij betreft. Het zag er in ieder geval leuk uit.
* ik vermoed dat ik dat niet volgens de regelen der kunst uitdruk. Het zou kunnen dat ik iets als ‘een afwijking in het autistisch spectrum’ moet zeggen. Ik bedoel het niet verkeerd, mocht ik een onvergeeflijke fout maken hoor ik het graag.
Foto: hoewel hier niemand herkenbaar is afgebeeld en toestemming daarmee formeel niet nodig is, plaatste ik deze foto toch met instemming van de vertegenwoordiger van deze zorgvrager.