Aap

Op de dag na ons regen uit de tipi tent en verhuis daarom naar een nieuw onderkomen avontuur gingen we boodschappen doen in Dokkum. Toen we weer terugkwamen op de camping waren daar mijn ouders en stond er een camper naast ons nieuwe onderkomen.

Vanachter die camper kwam een vriendelijke dame zich verontschuldigen. Ze stonden wel heel dicht naast ons, zo dacht ze. Ik vond dat op mijn beurt geen probleem, voor ons althans. Andersom zou het wellicht anders zijn, onze kids zijn bepaald niet geruisloos.

Daar kon zij zich dan weer niet druk om maken en zo hadden we dus nieuwe buren. Al snel kwamen we er achter dat de groepvierzoon en de nieuwe buurjongen een aardige match zouden kunnen zijn en na een kleine stimulans van mijn kant bleken de heren het inderdaad prima te kunnen vinden.

Ook de ouders en andere kinderen hadden het gezellig en een heuse camping vriendschap werd geboren. Helemaal leuk. De buurvrouw was al een leuke buurvrouw, maar toen ze aap introduceerde maakte ze een werkelijk verpletterende indruk op alledrie onze gupjes.

De buurvrouw bleek namelijk een échte poppenartiest (ik weet niet zeker of dat een woord is, maar als het niet zo is dan moet het maar geïntroduceerd worden). In haar handen kwam handpop aap fenomenaal tot leven en waren de kids (en ik) gefascineerd.

Mooi om de verschillende reacties van verschillende persoonlijkheden en leeftijden te zien. En best leerzaam ook, want ik geloof dat die reacties veel zeggen over de kinderen. En wat een fantastisch middel kan zo’n pop dan zijn.

Het was een toffe ontmoeting!