Dat is een nogal gevleugelde en wat mij betreft bizarre vraag die geregeld wordt gesteld aan ouders met een jonge baby. Voor ieniemienie baby’tjes is het, in de basis en uitzonderingen daargelaten, nogal tegennatuurlijk om door te slapen. Hun hersenen hebben continu eten nodig en mede doordat moedermelk vrij lichtverteerbaar is, moeten ze om de paar uur bijtanken.

Inmiddels zijn onze kinderen bepaald geen baby’s meer maar toch moest ik vanavond aan deze vraag denken. Zo rond een uur of tien werd de groepdriedochter namelijk wakker. Ik vermoed dat ze het koud had, of gek had gedroomd. Ze was in ieder geval compleet gedesorienteerd.

Het kostte me dan ook even tijd om het arme meisje weer gerust te stellen en net toen ik dacht dat ze weer sliep, begon ze hartverscheurend te huilen. Ik heb haar maar even naast me op de bank gelegd.

Ons groepdriemeisje slaapt over het algemeen niet de gehele nacht uit zichzelf door. Ze was nu wel heel erg vroeg, maar meestal komt ze zo halverwege de nacht bij ons en kruipt dan stiekem in ons bed. Als ik dan wakker word, stuur ik haar net zo hard weer terug en dat vindt ze dan ook prima.

De achtjarige was als baby vrij dramatisch op slaapgebied maar inmiddels is dat toch goed gekomen. Hij slaapt eigenlijk altijd de hele nacht door tenzij er iets geks aan de hand is. Zo kwam hij ons laatst wakker maken omdat hij een bloedneus had. Dat kan natuurlijk gebeuren.

Ook de peuterdochter wordt doorgaans nog wel een paar keer wakker en zou dan het liefst aan de mammamelk gaan. Dat probeer ik wat te beperken want dat kost me zo ‘s nachts iets meer energie dan me lief is. Maar dat ze af en toe wakker wordt, daar kan ik prima mee leven.

Zelf slaap ik trouwens ook lang niet altijd door. Het gebeurt best regelmatig dat ik midden in de nacht even naar de wc wandel terwijl de rest van de familie in diepe rust is.

Al zittend naast de groepdriedochter vroeg ik me opeens af hoe het nou bij andere gezinnen gaat. Dus hoe zien jullie nachten er uit?