De timing is werkelijk fascinerend accuraat, op de dag dat meneer Rutte en de Jonge over ene tweede Coronagolf persconferentieden, werd er op onze psychogeriatrische afdeling iemand positief getest op COVID-19.

De horror. Want dat heeft nogal wat implicaties. In tegenstelling tot de vorige keer liggen er nu allerlei protocollen klaar en kunnen we ons zo’n beetje voorstellen wat er gaat komen. We kunnen alleen maar hopen en bidden dat het bij een enkele besmetting blijft, maar ergens is dat ijdele hoop.

De pg bestaat bij ons uit vijf, binnenkort zes, verschillende hofjes. Het gaat om een gesloten afdeling, en dus zit de deur naar buiten op slot. Maar binnen de afdeling is alles juist betrekkelijk open. Bewoners die dat willen kunnen gedurende de dag eindeloos rondwandelen en er zijn dan ook continu bewoners van verschillende hofjes op andere hofjes te vinden.

Dat open karakter is natuurlijk heel mooi en fijn. Maar om de verspreiding van een virus tegen te gaan is het waardeloos. En een ander lastig ding is dat je mensen met dementie simpelweg niet uit kunt leggen dat ze in isolatie op hun kamer moeten. De enige manier om ze te isoleren in die kamer is ze er in opsluiten. Dat kan toch niet de bedoeling zijn.

Maar als je iemand bijvoorbeeld op zijn of haar afdeling de vrijheid geeft, is diegene wellicht een bron van besmetting voor andere bewoners. Voelt u het dilemma?

Het crisismanagement team van onze stichting ging vanavond dus weer aan de slag. Draaiboeken werden uit de kast getrokken en van de zorg hebben we vooral heel hard gebaald. Niet alweer…

Alle hens aan dek de komende tijd, zo vrees ik. En heel hard hopen dat we het virus een beetje in toom kunnen houden.


Foto: het voor de gelegenheid opgeschaalde nachtteam. Normaal zijn ze met zijn tweeën. Ze hebben wel de perfecte outfit. Nu wil ik ook zo’n shirt.