Donderdagmiddag had ik vrij en waren de weersvoorspellingen aardig. Dat leek me een goede combi voor het eerste ritje van dit jaar op de racefiets. Dat fietsen is altijd een prima manier om het hoofd leeg te maken en sowieso liep ik al een tijdje met het plan om de duursportkilometers weer eens wat op te schroeven.

Het bleek een goed idee om op deze dag te gaan. Ondanks wat wind was het inderdaad lekker weer en hoewel het weer even wennen was, was het ook heel lekker om weer eens te fietsen. Mijn voornemen om frequenter te gaan fietsen moet helaas even in de ijskast.

Op donderdagavond kwam er namelijk een bericht van school dat er sprake was van een Corona besmetting binnen de school en dat de kleuterdochter in één van de vier klassen zit die in quarantaine moeten. Bah. Het moest een keer gebeuren, maar het is toch wel gruwelijk vervelend.

Uiteraard allereerst voor degene die positief testte en ook heel erg voor alle juffen die weer op afstandsonderwijs zijn aangewezen. Voor alle betrokken kleutertjes en hun ouders is het net zo goed knap waardeloos.

Het echt ingewikkelde deel vind ik dat er nu dus keuzes gemaakt moeten worden. Het beleid vanuit de GGD is dat de quarantaine vijf dagen moet duren, er op dag zes getest kan worden en de kids daarna weer naar school mogen. Daar kun je van alles van vinden (ik durf me bijvoorbeeld af te vragen hoe nabij het contact is geweest en ook over de besmettelijkheid onder kleuters zijn dingen te zeggen). Helaas kan ik er niets aan doen en dus ga ik me er niet druk om maken.

Het beslisdeel komt na die vijf dagen. Dan kan er getest worden. En als je dat niet doet, wordt de quarantaine verlengd. De man en ik hadden bedacht dat we in principe niet zouden testen en dat we de groepvierzoon en groepdriedochter zelf ook mee zouden laten beslissen, mocht het aan de orde zijn.

Maar het gaat dus nu om de kleuterdochter. Die net een paar weken vier is. Die haar eerste herinneringen toch al in Corona tijd maakte en wellicht haar leven lang aan opa en oma op het beeldscherm zal blijven denken.

Ik vind een Corona test, ook de kindvriendelijke versie, gewoon niet zo’n goed idee voor zo’n meisje. Ik zie dan helemaal voor me dat ze later aan een psycholoog zit te vertellen dat een van de vroegste herinneringen die ze heeft een stel maanmannetjes zijn die met een stokje in haar neus en keel roeren.

En dat de reden daarvoor is dat ze misschien vluchtig in contact kwam met een positief getest iemand en pappa en mamma anders niet kunnen werken. Dat vind ik niet echt redenen die zwaarwegend genoeg zijn om haar aan de hele toestand bloot te stellen.

De andere kant is helaas ook dat de man en ik dus moeten werken en ik nog altijd geen manier heb gevonden om mijn werk thuis te doen. Met als complicatie dat het invliegen van oppas natuurlijk niet te bedoeling is.

We gaan er in de praktijk linksom of rechtsom gerust wel weer uitkomen, maar de gehele situatie geeft wel weer te denken. Zullen we alstublieft heel snel doorgaan met het vaccineren en daarnaast eens flink gaan inzetten op preventie, gezonde levensstijl en meer van die dingen?!