De tweede kerstdag is een dag die bij uitstek geschikt is om naar buiten te gaan. Na al het eten van de dag ervoor is een beetje uitbuiken in de buitenlucht best welkom en daarnaast is er meestal ook wel tijd en ruimte om iets te ondernemen.
Vorig jaar belandden wij op de Veluwe zo las ik gister terug en ook nu hadden we plannen voor een boswandeling. Dit tot grote ellende van de groepvierdochter, die heeft namelijk een hartgrondige hekel aan er op uit gaan. Waar hem dat precies in zit is me niet geheel duidelijk, gelukkig snapt ze wel dat het voor het mentale welbevinden van haar ouders zo af en toe noodzakelijk is het huis te verlaten. En eenmaal onderweg is het doorgaans prima.
Ze had echter geluk dit keer. Ondanks onze actieve plannen geraakten we niet verder dan de buren. De man was door een idee van de groepvijfzoon geheel geïnspireerd tot het maken van een computeranimatie. Eenieder die de man kent, weet dat hij dingen graag grondig aanpakt. En goed werk heeft nu eenmaal tijd nodig.
Ikzelf hikte al een paar dagen aan tegen een grote opruim- en kledingwissel actie in de slaapkamer van de meisjes. Die twee hebben de gewoonte om hun gehele garderobe over de vloer te verspreiden en zo af en toe vraagt dat gewoon om aandacht. En aangezien ik mezelf de afgelopen dagen al ruimschoots had uitgelaten, vond ik het prima een dagje binnen te blijven.
De kids brachten voor het idee nog wel een half uurtje in de speeltuin door. Een klein beetje uitrazen is gewoon noodzakelijk. Omdat het kon fietste ik ook nog even met de kleuterdochter langs de supermarkt en het programma eindigde dus bij de buren.
De kids speelden gezellig samen en we bestelden een stapel pizza’s. Het bleek een prima afsluiting van de kerst. Misschien zelfs wel voor herhaling vatbaar.