Het is belangrijk om er een goede, of gezonde zo je wilt, werk-privébalans op na te houden. En daar bedoelt men dan doorgaans mee dat je niet te veel moet overwerken of thuis nog dingen doen omdat je anders allerlei stressklachten kunt krijgen. En dat is dan weer ongunstig voor zowel werk als privé.
Het schijnt ook zo te zijn dat als iedere zorgmedewerker twee uur meer per week gaat werken, het tekort aan personeel in de zorg goeddeels is opgelost. Hier zou een bronvermelding passend zijn, maar ik laat het even aan uw eigen Google kwaliteiten over. Ik moet zeggen dat ik het wat kort door de bocht vind om zo impliciet tegen de zorgmedewerkers te zeggen dat ze maar een beetje meer moeten gaan werken.
Desondanks stak ik hand in eigen boezem en vergrootte mijn contract met de genoemde twee uur. De praktijk leerde namelijk dat ik die uren toch altijd wel maak, dan kan ik dat net zo goed formaliseren dacht ik. Dat betekent dat ik nu tweeëndertig uur per week werk en dat zou best eens invloed kunnen hebben op de balans.
Over de werk-privébalans maak ik me niet zo’n zorgen. Vooralsnog kan ik het werk thuis aardig loslaten en ook als ik aan het werk ga, functioneer ik volgens mij redelijk. Er is echter wel een andere balans die de aandacht behoeft.
Namelijk de balans tussen familietijd, eigen tijd en huishoudtijd. Nu is het natuurlijk zo dat de hoeveelheid tijd die je aan werk besteedt ook bepaald invloed heeft op deze items, maar toch denk ik niet dat daar mijn probleem, eh uitdaging, zit. Ik vind het werken in de basis gewoon leuk en het helpt dat ik er voldoende tijd aan kan besteden.
Toch had, of eigenlijk heb, ik een balansissue. Ik wil graag veel tijd aan familie besteden, mijn hoogsensitieve hoofd heeft structurele behoefte aan tijd alleen en er is een huishouden te runnen. Dat laatste vind ik dus niet altijd meevallen.
We waren voor de Pinksteren afgereisd naar Dalfsen voor een weekendje bij opa en oma. De man ging per fiets en ik kwam er in de trein al achter dat ik de tijd voor mezelf en huishoudtijd te veel had overgeslagen de afgelopen weken. Het was te druk geweest.
Na ruzie met de man en een dreigende mental breakdown besloot ik maar een dag eerder terug te gaan naar Eindhoven. Alleen. Dat geeft ruimte voor dat huishouden en het hoofd. Hopelijk ben ik dan daarna weer wat gezelliger voor de huisgenoten.