Onder het mom van een dag niet getreind is een dag geen vakantie, stonden we op woensdagochtend bijzonder vroeg op om de trein van zestien minuten voor acht te vangen. Ik kan u zeggen, dat is voor de man en mijzelf in vakantiemodus een prestatie van formaat.
Maar ja, je moet iets als je veel wilt zien. Vandaar dat we op dinsdagavond ontbijt voorbereidden en alle spullen klaar maakten voor vertrek. We hadden zelfs nog tijd om koffie te halen.
De reis ging weer zuidwaarts. Leuk, want we kruisten de Westhighlandway een aantal keer. Welhaast een trip down the memory lane. Het duurt trouwens wel een tijd om weer richting Glasgow te komen, de eerste treinrit van de dag duurde bijna vier uur.
In Glasgow namen we direct de trein naar Edinburgh en daar hadden we zo’n beetje anderhalf uur voor de volgende trein richting Alnwick zou gaan. Ruimte dus voor een heel klein wandelingetje. Klein vanwege weinig tijd en vanwege alle bagage. Het werd welgeteld één kilometer. Maar wel met veel trappen.
Vervolgens scoorden we lunch en langgewenste bubble tea (de kids dan, de man en ik dronken gewoon koffie) en doken de trein weer in. Deze keer een hogesnelheidsvariant, we waren in een uur op het station waar we wilden zijn.
Dat was dan weer niet de eindbestemming want hoewel er op station Alnmouth dus hogesnelheidstreinen stoppen, is er in het bijgelegen gehucht werkelijk niets te doen. We namen de bus richting Alnwick, want daar staat namelijk een kasteel wat we gaan bekijken.
Vanuit het dorp was het nog een ruime wandeling naar het hotel, maar dat was prima te doen na al het chillen in de trein. Morgen dus wederom een Harry Potter activiteit. Ik ben superbenieuwd naar het kasteel wat toch een beetje als Hogwarts/Zweinstein geldt.