Na de strategiedag van donderdag stond er op de vrijdag wederom een bijzonderheid op het programma. Een scholingsdag. Nu hoor ik sommige mensen denken, je bent toch net klaar met school? En dat is opzich waar, maar de wereld staat intussen niet stil en bovendien moeten er accreditatiepunten worden behaald om er voor te zorgen dat dat diploma geldig blijft.
Samen met mijn collega, en voormalig praktijkopleider*, had ik me aangemeld voor een cursus cognitieve screening bij dementie. Dit in het kader van de langzaam ontvouwende werkzaamheden in de eerstelijn, daar is die kennis nogal relevant.
Het instituut wat de cursus organiseert bleek onderdeel van de VU en daar derhalve ook gevestigd. Vandaar dat de collega bijzonder vroeg op stond en mij om zeven uur op kwam halen, zodat we op tijd in Amsterdam zouden zijn.
De reistijd bleek wat ruim ingeschat en de trip verliep voorspoedig. We waren daardoor bepaald vroeg op locatie en dat gaf wat ruimte voor een tripje down the memory lane. Het was geloof ik een jaar of vijftien geleden dat ik voor het laatst op de VU was en er bleek intussen vanalles verbouwd en vernieuwd. En er was ook nog veel zoals het was.
Zo wandelden we even door het gebouw van de medische faculteit waar de liften, collegezalen en gangen er nog gewoon hetzelfde uitzagen. De koffiefaciliteiten leken verbeterd en de faculteit der bewegingswetenschappen was uit het gebouw verdwenen. Wel grappig om er weer eens rond te lopen.
Het was vervolgens even zoeken naar de locatie van de cursus en toen die eenmaal gevonden was konden we aan de slag. Het was boeiend om te leren over de cognitieve screeningsinstrumenten en de uitwisseling met collega’s over het onderwerp was mogelijk nog interessanter.
De dag bood de ruimte om na te denken over onze werkwijze en daarnaast was het ook gewoon gezellig. Zeer zeker de moeite waard dus, ondanks de nogal forse reistijd.
Na twee dagen zitten, peinzen, opletten, vertalen, over strategie denken, interpreteren en luisteren ben ik er wel aan toe om weer eens gewoon te gaan werken.
*) ik zou bijna voor de gein vragen om een reflectie