De puberzoon plaagt me al de hele week
Donderdag ben je dertien jaar moeder mam, dan ben je echt oud!
Supergrappig vindt hij zichzelf. En dus vind ik het ook leuk. Toegegeven, hij ís regelmatig heel grappig. Deze grap is dan een beetje flauw, maar hij komt vaak zeer gevat uit de hoek. En kan dan heerlijk genieten van zijn succes als er weer eens hartelijk om hem gelachen wordt.
Dertien dus. Dat dat mij in zijn ogen stokoud maakt, maakt mij dan weer niet zoveel uit. Maar dat hij dertien is, vind ik een ding. Hier komt het feit dat alle cliche’s ten aanzien van ouderschap en kinderen waar zijn weer eens om de hoek kijken. Want hoe kan het dat mijn kleine mannetje opeens zo groot geworden is?!
Hij stond bepaald zijn mannetje in de eindmusical, gaat na de zomer naar de middelbare school en heeft daar oprecht zin in, gaat zelfstandig met de bus naar de stad om daar een stripboek te gaan kopen en is, doorgaans, een geweldige grote broer. Tegelijk is het een ontzettende knuffelaar die ontzettend kan genieten van samen in bed of op de bank naar een serie kijken.
De pubertijd deed inmiddels echt zijn intrede; zo af en toe zoekt hij voorzichtig wat grenzen op en het rondslingerende kledinggehalte is werkelijk dramatisch. Het grote uitslapen is ook begonnen, net als de behoefte aan me-time. Als ik de puberzoon kwijt ben, begin ik tegenwoordig met in zijn bed te kijken.
De verjaardag hier in Center Parcs gaan we ‘achter de slagboom’ vieren. Met het nodige chillen, uiteraard zwemmen, een taartje en een klimactiviteit. Het cadeau uitzoeken komt later, want daar wil hij intussen toch echt zelf bij zijn.
Intussen kan ik bijna niet wachten om te zien hoe het hem het komende jaar weer zal vergaan, zeker met alle veranderingen die er zijn. Eén ding is in ieder geval duidelijk, de puberzoon is er helemaal klaar voor.