Er is bij mij bij het aanleggen van de neurale associaties bij het woord boswandeling iets verkeerd gegaan. Het eerste wat in me opkomt bij dat woord is zo’n vies (maar eigenlijk best lekker) mixdrankje wat ik als doorgeschoten puber en in mijn studententijd wel dronk. Als ik dan nog een keer aan boswandeling denk en dat drankje naar de achtergrond verdring (nee, niet verdrink), denk ik meteen saaaaaaaiiii… Dat is eigenlijk raar, ik heb niet het idee dat ik…
Bel de krant, stop de persen! Er is iets heel bijzonders gebeurd. Iets waarvan ik me afvroeg of het ooit nog zou gaan gebeuren. Zelfs in de laatste jaren van mijn pre-kindertijdperk was dit een zeldzaamheid. Ik las een boek. Én, ik las het boek uit binnen twee weken nadat ik het had aangeschaft. Eigenlijk las ik het in twee dagen uit, toen ik mij genoodzaakt door een dagelijkse beslommering van het boek had losgetrokken wilde ik voor het tweede…
Omdat we autoloos door het leven gaan, reizen wij betrekkelijk vaak met de trein. Zo vaak zelfs dat de peuterzoon, tot grote verbazing van medereizigers, de trein inmiddels wat saai vindt. Nu denk ik dat hij autorijden na een minuut of tien ook saai zou vinden, dus in die zin maakt trein of auto in ieder geval niet uit. Waar ik inmiddels wel over uit ben is dat de reclame van de NS (die met dat schattige jongetje die de…
Een blik op een weerapp -vroeger luisterde ik nog wel eens naar Erwin Krol ?- leerde mij dat het na een week lekker weer uit zou zijn met de pret. Vandaar dat ik bedacht had om de kindjes mee te nemen naar een speeltuin waar ze niet heel vaak komen. Dan konden ze zich lekker nog even uitleven. Zo gezegd, zo gedaan. Gewapend met flink wat water, een berg cherrytomaten, een appel, een emmer en een schep en natuurlijk zonnebrand…
Er overkwam ons laatst toch zo iets ontzettend vreemds, we kwamen, hou je vast, ergens te vroeg. Dat is toch wel zo’n ontzettende zeldzaamheid. Ik bedoel, we komen best regelmatig ergens soort van op tijd, maar over het algemeen zijn we toch aan de late kant. Ik bedenk me nu ook dat bij gelegenheden waar ik op tijd wil zijn, denk aan huisarts, cb, tandarts, er eigenlijk altijd gewacht moet worden. Dat motiveert ook niet erg om op tijd te…
Een paar weken geleden kwam ik terecht op de website van WOMEN Inc. via, onder andere, Facebook promoten zij hun campagne om behandelingen in de geneeskunde te baseren op genderspecifieke informatie (even zeer kort door de bocht geformuleerd). Ik was geboeid door die boodschap. Het is zo simpel, dat het bijna suf is en toch wordt er in de geneeskunde schijnbaar niet echt rekening gehouden met het feit dat je vrouw bent. Veel van de behandelingen en bijvoorbeeld doseringen van…
Het is wel weer eens tijd voor een stukje over guilty pleasures bedacht ik me. Volgens mijn zelf opgelegde stramien is het de beurt aan een food item en vandaar dat ik Tony wil voorstellen. Vele van jullie kennen hem wellicht al wel, mocht dat nu niet zo zijn wees gewaarschuwd; hij kan verslavend zijn. Tony, formeel Tony’s Chocolonely, is een merk chocola. Hij kwam ruim tien jaar geleden voor het eerst op de markt en dankt zijn bestaan aan…
Het gebeurt me niet heel vaak, maar de afgelopen dagen was ik toch echt gevloerd door het één of andere flauwe buikvirus. Vandaar ook de stilte hier op het blog. Het begon, hoe kan het ook anders, met de dreumesdochter die vlak voor het weekend een nachtelijke marathonspuugsessie hield. Op zondag was ik aan de beurt, ik voelde mij een spreekwoordelijke vaatdoek. Dit alles viel samen met het inwijden van hun nieuwe caravan door mijn ouders. Ze deden dit heel…
Alweer een paar weken geleden mochten wij voor 24Baby de dierentuin ‘Dierenrijk‘ in Nuenen gaan testen. Weer een paar weken daarvoor zag ik namelijk op de site van 24Baby dat er testgezinnen gezocht werden. Dat kwam goed uit, want Dierenrijk stond al een tijdje op mijn lijstje en omdat we de beroerdste niet zijn wilden we best proefkonijn zijn. Ok, in alle eerlijkheid moet ik bekennen dat ik dierentuinen vaak best heel duur vind en ik vermoed dat dit soort…
Facebook vertelde me laatst dat het alweer een jaar geleden is dat mijn haar werd gekortwiekt. Het was best een verandering want de paardenstaart die werd afgeknipt was lang genoeg om gedoneerd te kunnen worden aan stichting haarwensen. Superleuk vond ik dat. Ik ben nog altijd prima tevreden met mijn nieuwe look, er is alleen één klein nadeel; zo’n korte coupe vraagt om periodiek onderhoud. Waar ik met mijn lange haar rustig een jaar tussen kappersbezoeken liet zitten, moet ik…