Gezien de tijd van het jaar ben ik vast niet de enige die er druk mee is; er moeten spullen ingepakt worden. Wij vertrekken maandag voor twee weken naar een stukje noordelijker in het land. We hebben een tijdje gedubt en gedacht over wat we nu wilden met de vakantie. Een fietstocht als vorig jaar zit er met ons minibaby’tje niet in. En daarnaast passen er geen drie kids in de kar en kan de kleuterzoon echt nog niet zo…
‘Heen ga je, terug moet je’ is zo’n wijsheid waar werkelijk geen speld tussen te krijgen is. Vandaar dat wij op maandagmiddag, na een allerheerlijkst lang weekend in Drenthe, afzakten naar het zuiden. Uiteraard per openbaar vervoer hoewel we het eerste stuk een beetje geholpen werden door de schoonouders. Zij brachten het leeuwendeel van onze bagage naar het station van Assen, zodat wij dat niet met de bus mee hoefden te nemen. Twee koffers, een kinderfiets, twee rugzakken, een kinderwagen,…
Bij de grote binnenspeeltuin/trampolinehal/kinderwerkplaats zag de man al een paar keer gemotoriseerde fatmaxsteppen staan. Dat zijn een soort wild uitziende steps die, toegegeven, ontzettend tot de verbeelding spreken. Een zoektocht op de eindeloze lijst van activiteiten in het resort leerde dat ze ook daadwerkelijk gebruikt worden. Het bleek een 16+ activiteit. Dat vonden beide zwagers erg leuk. Normaalgezien maken ze tochtjes op de racefiets, maar op zo’n step leek ze ook wel wat. Op zondagochtend om tien uur mochten ze…
Het wordt een beetje saai inmiddels, maar het is hier dus nog steeds fantastisch. Op zaterdag werd er gesprongen, gebouwd, gezwommen, geschept en ’s avonds speelde men wederom een potje monopolie (daar kan tegenwoordig ook bij gepind worden). De gemoederen bij zo’n spelletje lopen nog verrassend hoog op na zo’n relaxte dag. Al die fanatieke genen bij elkaar vormen een dynamiek die bijna filmwaardig is. De peuterdochter en kleuterzoon krijgen daar vooralsnog niets van mee. Ik ben benieuwd of die…
Sjonge, alweer zo’n fantastische dag. Er werd gewandeld, geknutseld, geklommen, gevoetbald, gezwommen en geschept. We hielden een picknick met stokbrood en wijn op het strand en weer thuis aten we pasta en speelde het deel van de familie dat niet sliep een spelletje. Behalve ik, want ik hou dus niet van spelletjes. Vraag me niet waarom, maar ik heb er echt helemaal niets mee. Een kwartiertje kijken vind ik dan nog wel grappig, maar dan ben ik ook erg gelukkig…
Na mijn gezeur in het vorige blog, nu een heel blij stukje. Want de ellende van de heenreis bleek de moeite meer dan waard. Wat is het ontzettend genieten. Het is heerlijk weer, het park is geweldig en we hebben heel fijn gezelschap. Wat wil een mens nog meer. Op weg naar het zwembad stond de peuterdochter al met haar voeten in het water. Ze geniet ontzettend van het overal kunnen spelen, maar die grote nichtjes zijn nog wel het…
Zo, het is mei. Dan kan de meivakantie nu echt beginnen. Helaas, helaas moet de man wel weer aan het werk, maar ergens is dat ook wel passend op deze dag van de arbeid. En om het eens positief te bekijken; we hadden een heerlijke week met zijn vijfen. Het is me qua weer echt alles meegevallen. Geen idee of het daadwerkelijk de koudste meivakantie ooit gemeten en/of geregistreerd is geworden, maar desondanks brachten we best wat tijd buiten door.…
Het is meivakantie. Of eigenlijk aprilvakantie, maar dat klinkt werkelijk voor geen meter dus ik hou het maar bij de eerste term. Net zoals iedere schoolvakantie tot nu toe, was deze weer meer dan welkom. Over twee weken ben ik vast weer blij dat het voorbij is, maar voor nu ben ik blij dat er even niet zoveel moet de komende weken. Geen wekker, geen gehaast met kinderen aankleden, geen gedoe over ontbijt eten, voor half negen het woord schoen…
De kleuterzoon wil geloof ik echt nooit meer naar huis. Hij krijgt alle aandacht van de wereld, er is altijd wel iemand die zijn continue stroom van waarom-vragen wil beantwoorden, hij doet steeds leuke dingen en krijgt ook nog eens eindeloos lekker eten. Zo speelde hij vandaag weer met de treinbaan en at bij het ontbijt brood met hagelslag. Vervolgens ging hij herten kijken in het bos, daarbij was een klein minpuntje, hij moest wandelen, maar de loslopende herten waren…
Een weekend weg dus. In Zandvoort aan Zee. Op zo’n huisjespark waar je eigenlijk het hele weekend niet af hoeft te komen. En dat in het kader van het 35-jarig huwelijk van mijn ouders (inmiddels trouwens 35,5; er mag gefeliciteerd worden). Op het moment van schrijven is er gezwommen (2x), gebowld, gegourmet, hardgelopen (door de man, tussen de wisenten), een spelletje gespeeld, een treinbaan gebouwd en heel veel onzinnig gekletst. Het gaat derhalve uitstekend en we gaan nog even zo…