De peuterzoon heeft zo lang als ik me kan herinneren een nogal grote behoefde aan sabbelen en zuigen. Als ieniemieniebaby’tje kon hij eindeloos aan de borst drinken en als hij dat niet deed had hij toch wel bijzonder graag een pink in zijn mond. Tot mijn grote vreugde accepteerde hij toen hij zo’n beetje een half jaar oud was een fopspeen. Ik was het inmiddels wel zat om altijd naast hem te liggen of over zijn bed gebogen te staan…