Tragische toestanden hier dit weekend. Ons koffie-apparaat begaf het. Op vrijdagavond sputterde het ding al wat en offerde ik mijn koffie in de avond op. De man nam zich voor om zaterdagochtend aan de slag te gaan met een uitgebreide ontkalksessie en we gingen er vanuit dat dat ons apparaat wel weer tot leven zou wekken.
Dat bleek niet het geval. Op zaterdagochtend hoorde ik wat verontrustende geluiden en toen ik eindelijk een keer vanuit mijn bed in de huiskamer geraakte stond het ding op tafel en had de man er allerlei gereedschap bij gepakt. Dat is natuurlijk verontrustend maar aan de andere kant is de man van het soort dat dit soort dingen nog wel eens weet op te lossen.
Deze keer alleen niet. Het interieur van onze koffiemaker bleek verrassend makkelijk te begrijpen en daarmee konden we ook vrij vlot constateren dat reparatie er niet in zat. De leidingen waar het water door liep bleken vervuild door een metaalachtige toestand en dat leek ons de plaatselijke volksgezondheid niet ten goede komen.
We hebben de buren daarom maar om een kopje koffie gevraagd en startte snel naar een zoektocht voor een vervangend apparaat. Nu is dat een exercitie waar van het goede iets meer tijd voor nodig is dan een paar uur.
En hoewel het nogal dramatisch klinkt, hadden we eigenlijk niet echt meer tijd. Want hoewel we niet eens extreem veel koffie drinken, is onze latte/cappuccino/lungo ‘s avonds en in het weekend toch een vrij belangrijke voorwaarde voor een goede start danwel afsluiting van de dag.
We besloten daarom maar gewoon voor precies hetzelfde koffie-apparaat te gaan. Het ding was tien jaar meegegaan en we waren er prima tevreden mee. De dame bij de koffiewinkel was nogal verbaasd toen de man vertelde dat we er zo lang mee hadden kunnen doen. Vooral omdat het apparaat pas drie jaar op de Nederlandse markt is.
Wij kochten hem destijds dan ook, online weliswaar, in Engeland. Ik kan me het wat verbaasde gezicht van de man nog herinnerde toen hij zich realiseerde dat de stekker niet in ons stopcontact paste. Al die jaren zat er zo’n verloopstukje tussen.
De crisis is bezworen. We hebben weer een glimmend apparaat staan en de koffie lijkt zelfs iets lekkerder. We hopen dat we weer tien jaar koffie kunnen drinken.
