Zoals wellicht al wel duidelijk was, zit de groepvijfzoon in groep vijf en daarmee is er deze Sinterklaastijd een nieuwe fase aangebroken. Om te beginnen weet hij nu van ‘het grote geheim’. Dat is opzich al een komische toestand. Hij realiseert zich heel goed dat de meisjes niet op de hoogte zijn, maar kan het soms niet laten om nogal opzichtig te knipogen of net iets te hard al fluisterend een vraag te stellen. Grappig genoeg hebben zijn zusjes daar…
Vrij weekend dus. En dat voelde na een iets te lange reeks werkdagen tamelijk bijzonder. Niet in de laatste plaats omdat we geen druk schema hadden. Het idee was om rustig een beetje af te schakelen en wat opruim- dan wel huishoudactiviteiten te ontplooien. Ik moest alleen constateren dat ik moeite had met het afschakelen. De werk telefoon stond netjes uit en dat het op mijn werk allemaal prima in orde zou komen, dat geloofde ik gerust. Maar de nieuw…
Vrij weekend. We begonnen het op vrijdagavond bij een pizzeria, we voorzagen al wel dat dat voorlopig de laatste keer zou zijn. Na een zeker praatje van een zeker stel dat meent daar verstand van te hebben bleek dat inderdaad het geval en ik zal u bekennen dat ik daar tamelijk sip door was. Ik was voornemens om daar dan ook een stukje over te tikken, maar eerst gingen we zaterdag naar het bos. Zo vaak zijn we niet met…
In de Volkskrant stond een stuk waardoor ik weer blij ben dat we er abonnementsgeld aan betalen. Want het is bijzonder goed dat iemand dit maar weer eens even benoemt. Huisarts Joost Zaat schreef over de verzorgenden en helpenden; de enorme club zorgverleners die ervoor zorgt dat de zorg in verpleeghuis- en thuiszorgland in ieder geval soort van blijft draaien. In de gesprekken over het zorginfarct de laatste tijd gaat het weer veel over de IC. Snapbaar, want de cijfers…
Bij ieder stukje wat ik tik over het werken in de zorg, vraag ik me af waarom mensen dit nou zouden moeten lezen. Het antwoord is natuurlijk altijd dat niemand het moet lezen en daarnaast is een belangrijke afweging dat men het wel moet mogen lezen. Ondanks deze afwegingen besluit ik toch geregeld om dingen, hopelijk netjes anoniem, op te schrijven. Omdat ik dat zelf fijn vind en niet in de laatste plaats om uit te leggen wat het verpleegkundige…
In het kader van de slechte metaforen schoot me het woord snelkookpan vanmiddag te binnen. Fietsend richting man en kids overpeinsde ik de werkdag nog wat; er was weer eens ontzettend veel aan de hand en ik heb het met veel verwondering aanschouwd. Iedere bewoner op iedere afdeling heeft zijn of haar eigen bijzondere verhaal. Hetzelfde geldt voor iedere mantelzorger, vrijwilliger en medewerker. De dynamiek die ontstaat als je dat allemaal bij elkaar mikt is altijd anders en ook altijd…
Er speelt veel in het verpleegkundig land. Met stip op één staat uiteraard de hele toestand rond covid, het omgaan met hoge werkdruk, heftige ziektebeelden en uitvallende collega’s. Daarnaast, en wellicht ook wel deels daaruit voortvloeiend, is het thema ‘verpleegkundig leiderschap’ hip & happening. Het hele thema is wat mij betreft zo hip & happening dat het zo af en toe een wat misselijkmakende bijsmaak heeft. Waar je ook komt of leest, het gaat altijd maar over het leiderschap en…
Het was een pittige week. En hoewel er werktechnisch dit weekend van alles te doen is, floot de man me terecht terug toen ik overwoog om mijn vrije zaterdag in te leveren. ‘Dat moet je gewoon niet doen, Bianc.’ Was zijn duidelijke antwoord. Met wat pijn in mijn hart deed ik het inderdaad niet. Had ik op vrijdag aan het eind van de werkdag een goed gesprek met lieve collega’s en ging de telefoon daarna gewoon uit. Weekend! De man…
Al een paar dagen broed ik zo’n beetje op een blog over verpleegkundig leiderschap. Ik had een bijzonder inspirerende dag samen met de collega hbo-verpleegkundigen uit heel de organisatie en er is werkelijk van alles over te zeggen. Er kwam alleen even iets tussendoor. Het was namelijk op deze tien november de dag van de mantelzorg en daar wil ik dus eerst aandacht aan besteden. De mantelzorgers zijn namelijk cruciaal en hebben mijn grootste respect. Want ik kan het me…
Het kon bijna niet uitblijven gezien alle covid perikelen van de laatste weken. Ik had ergens stiekem de hoop dat de grootste toestanden geweest waren, maar helaas zijn er toch weer besmettingen bij ons op de PG. In dusdanige mate dat één van de afdelingen een cohort* is geworden en er op de rest van de PG voor alle afdelingen forse consequenties zijn. Toen ik afgelopen zaterdag hoorde van de besmetting van één van de collega’s, ontstond er langzaam een…