De blogfrequentie is al een tijdje wat lager. I know… Dat heeft van doen met druk, moe, andere prioriteiten en meer van die dingen. Het heeft ook te maken met het feit dat ik merk dat ik zo af en toe in herhaling val. Ik schreef inmiddels echt al heel veel stukjes namelijk. Het lijkt me wel aardig om nog wat meer te gaan schrijven over het leven als zuster of over dementie, maar ik ben nog aan het peinzen…
Ruim drie jaar geleden brachten we al eens een bezoek aan het huis van Hilde bij het station van Castricum, dat was destijds erg leuk en vandaar dat we vonden dat we dat nog wel eens konden doen. Vooral toen we erachter kwamen dat men de boel daar wat veranderd had. Afgelopen zondag hadden we na een feestje ter eten van het jubileum van mijn ouders op zaterdag niet bijzonder veel te doen en konden we ons voornemen in de…
Acht juli is het. En daarmee op de dag af een jaar geleden dat ik mijn diploma geheel in Corona stijl mocht gaan ondertekenen bij het Summa college. Een week eerder had ik formeel mijn contract als verpleegkundige gekregen en deze handtekening was de kers op de taart. Dat het alweer een jaar geleden is… Het voelt ergens als gister dat ik in het regime van school en opdrachten en werkprocessen en competenties en leerdoelen en weet ik wat nog…
De man stuurde me een plaatje van de groepvierzoon die onderweg naar opa en oma zijn zusjes even was ontvlucht. Want zo af en toe wordt ie helemaal gestoord van de twee meisjes. Dat zal wel het lot van de oudste zijn. Zijn behoeften qua spelen en rust en privacy zijn inmiddels wat anders dan die van de meisjes en dat wil nog wel eens botsen. Tegelijkertijd zitten wij als ouders misschien wel iets minder fanatiek op het gedrag van…
De eerste juli was het gister. Daarmee zitten we op de helft van 2021. Ik zou ook mijn verpleegkundig jubileum kunnen vieren. Maar ik wil toch schrijven over iets belangrijkers. Waar ik zelf eigenlijk beschamend weinig van afweet. Op mijn tijdlijn zag ik namelijk vanalles over Keti Koti. De naam deed me uiteraard meteen vermoeden dat het hier om een viering met een Surinaamse oorsprong gaat, maar dat was dan ook werkelijk alles wat ik kon verzinnen. Behoorlijk ‘white privileged’…
Iets wat we vroeger bijvoorbeeld totaal anders deden was hoe we omgingen met zon en insmeren. Wij smeren de kids bij ook maar een beetje verwachte zonneschijn in met tenminste factor dertig en bij serieuze warmte met factor vijftig. Ik herinner me dat ik me ooit insmeerde met factor acht, en dan moest er toch behoorlijk wat aan de hand zijn. Een ander ding waar we nu echt bewuster mee omgaan is het fenomeen teek. Tot mijn achttiende had ik…
Na een lange dag lag de groepvierzoon tegen negen uur weer in zijn eigen bed. Hij vertelde me dat hij maar weinig vond kloppen van de uitdrukking ‘oost, west, thuis best’. Op vakantie was het immers ook prima. Hij suggereerde het aan te passen naar ‘oost, west, mij best’. Heerlijk flexibel kind. De kleuterdochter was iets minder flexibel, zij wilde graag in het vakantiehuisje blijven wonen. Haar schoolvriendinnetjes zou ze niet missen en na wat twijfelen won het zwembad het…
Ondanks mijn achtendertigjarige bestaan kon ik me niet herinneren dat ik ooit een hunebed in het echt bekeek en voor de man gold hetzelfde. Nu ik daar nog eens dieper over nadenk realiseer ik me dat ik ooit op schoolkamp ging en Drenthe en ze derhalve eigenlijk wel moet zijn tegen gekomen, maa dat heeft dat bijzonder weinig indruk gemaakt. Gezien het feit we hier op een klein stukje rijden van het hunebedmuseum zijn en de hunebedden deel uitmaken van…
We hebben deze (mid)week een huisje in huisjespark ‘hof van Saksen’. Een prachtig park wat ik normaalgezien eerlijk gezegd een beetje te duur vind. Maar doordat er sprake is van een tussenvakantie konden we tegen een betrekkelijk gunstig tarief terecht. En aangezien er recent vanalles versoepeld werd, kunnen we ook nog gebruik maken van zo’n beetje alle faciliteiten. Op weg naar Nooitgedacht, want daar ligt het park, kwamen we langs Emmen en maakten we van de gelegenheid gebruik om weer…
Vrijdag was onze laatste werkdag, de man draaide een werkweek van bijna vijftig uur en rondde zaterdagochtend heel vroeg zijn laatste dingen af. Ook ikzelf had een intensieve week en kon het niet laten om de laatste werkzaamheden op een nogal onchristelijk tijdstip uit te voeren. Vervolgens ging op zaterdagochtend de wekker te vroeg maar toen hadden we wel vakantie. Het vertrek bij een vakantie is altijd een hele toer dus we moesten nog wel even aan het werk. Desondanks…